Voor mij werd ook de afgelopen week opnieuw duidelijk hoe waar dit statement is: stress en idee van een gigantische hoeveelheid dingen te doen smelt weg wanneer je er daadwerkelijk aan begint. Gewoon beginnen. Ik bedenk dan: wat kan ik het komende uur doen waardoor ik veel zorgen bij mezelf wegneem?
Stress is ook vaak gelinkt aan gevoelens van twijfel: gaat dit wel wat worden? Zitten mensen op mijn werk te wachten? Steven Pressfield zegt: dat is Weerstand. Die Weerstand moet je met alles wat in je is aan de kant schuiven. Het is een ‘load of crap’. Het heeft geen waarde. De meest effectieve manier, voor mij, is om simpelweg aan het werk te gaan.
Soms is die stress ook gewoon echt stress omdat er zoveel losse eindjes zijn. En hoe fijn geavanceerde to-do apps ook zijn – je hersenen zijn geen harde schijf – in zulke momenten vernauw ik mijn focus en sla ik die takenlijst over. Ik val terug op een heel simpel lijstje in een simpel programma. Telkens wanneer ik zo’n golf van stress voel, zet ik mezelf voor het lijstje en zorg ik dat alles daar staat. Dat lijstje ziet er op dit moment als volgt uit:
