Soms lees je iets wat je een compleet nieuw perspectief geeft.
Deze tweet van Tim Urban is daar een voorbeeld van en speelt nog steeds door m’n hoofd:
When parents raise a child, they install elements of their psyche in them. When one of those elements is damaged, the damage is usually passed on. So self-improvement isn’t selfish—it’s repairing the “family psyche,” which improves the lives of all the generations downstream.
Hij voegde daaraan toe:
It’s easy to be resentful of our parents’ flaws—but it’s good to consider their own starting point. If they handed you a healthier psyche than they were handed by their parents, they did their job. And your job is to hand an even healthier psyche to your kids.
‘It takes a village to raise a child’, en vanuit dat perspectief geloof ik dat dit een mooie, positieve, collectieve opdracht is: werk aan jezelf, zodat de volgende generatie daarvan profiteert.
Op dezelfde manier prikkelend vind ik deze uitspraak van CS Lewis: ‘Bekijk je je leven als geheel, met alle talloze beslissingen die je neemt, dan ben je levenslang bezig deze kern langzaam te veranderen in een hels of in een hemels wezen. […] Ieder mens is ieder moment bezig in de ene of in de andere richting te vorderen.’ Lewis laat me realiseren dat het idee dat ik me nu eenmaal op een bepaalde manier gedraag helemaal niet zo statisch is. Je bent continu in beweging. De vraag is: welke kant op?
Dit is een aanmoediging om aan jezelf te werken. En dat hoeft gelukkig echt niet allemaal direct perfect. James Clear zegt in Atomic Habits: ‘If you can get 1 percent better each day for one year, you’ll end up thirty-seven times better by the time you’re done’. Kleine verbeteringen, die je op dagelijks niveau misschien niet eens opmerkt, tellen op termijn flink.
Ik wens je een fantastisch 2021 met alle ruimte voor je eigen groei, op je eigen tempo.
Heb een fijne week,
Rick
