Ik ken niemand die graag hoort wat er mis is, maar toch weten we dat niemand perfect is. Juist die inzichten zijn nodig om sneller te leren. En omdat die commentaren van buitenaf niet leuk zijn om te horen, is je natuurlijke reactie om af te vragen of die feedback wel klopt. In plaats van naar jezelf te kijken verleg je de blik naar buiten: ‘ja, maar hij/zij ziet niet wat ik wel doe’ of ‘wat een onzin, hij doet dit zelf ook niet’. Wat leer je daarvan? Niets! Jim: ‘Veel zinniger is het om te zeggen: ik pak een kop koffie, neem wat tijd voor mijzelf en ga uitvinden wat de feedback me vertelt.’
Dit was echt een heel waardevol nieuw inzicht voor me: de snelste leerlingen blijven niet hangen bij het ‘is dit waar?’ maar verleggen de vraag steeds naar ‘wat zegt dit over mij?’ In de podcast noemt Jim dit ‘how is the feedback about me true about me?’
Zie die feedback als haakje om verder op onderzoek te gaan. Allereerst bij jezelf. Maar als je nog sneller inzicht wilt, neem dan de feedback en leg die voor aan drie anderen in je omgeving. Ook hier met een frisse insteek: vraag niet ‘wat vind je hiervan?’ want dan gaat het al snel over de originele afzender. In het Engels: ‘how is this true?’, met de nadruk op ‘how’ en niet op ‘is it true’. Je zou kunnen vragen: ‘wat zou ik volgens jou van deze feedback kunnen leren?’
Elke vorm van feedback is een projectie. En ook het interpreteren van feedback is een projectie. Jim maakt er korte metten mee: ‘Eat your projections. Meaning: anything you spot, you got. How is your projection true about yourself?’
Een geweldige aanmoediging voor jou en mij om onze feedback-filters onder de loep te nemen en onze omgevingen actiever te bevragen.
Heb een fijne week,
Rick