Allereerst: de echte deadline is eigenlijk nooit mijn deadline. Wat voor afspraak ik ook maak, ik zorg er steeds voor dat mijn deadline al eerder is. Je moet er een beetje discipline voor opbouwen en streng zijn voor jezelf, maar die buffer is ongelofelijk prettig en heeft me al talloze malen gered.
Maar, belangrijker nog, ik breek eigenlijk al mijn werk op in milestones. In plaats van de deadline voor het opleveren van een helemaal herzien manuscript, breek ik dit werk op in tussenstappen: de eerste zes hoofdstukken voor woensdag, de rest voor vrijdag. Merk ik op dinsdag dat ik mijn target nooit ga halen, dan kan ik er op dat moment voor kiezen om iets sneller en minder zorgvuldig te werk te gaan. Daarmee blijf ik op schema, en door mijn schaduwdeadline heb ik alsnog een buffer.
Bovendien werken die tussenstappen ook nog eens echt megamotiverend. Een deadline van een week geeft je nog steeds op dinsdag alle ruimte te denken: ik doe het woensdag wel. Tussenstappen zorgen dat je je werk spreidt, en dat maakt je werk vaak ook nog eens beter.