Onder de titel ‘symptoombestrijding’ zijn al vele heel goede oplossingen gesneuveld. De onderliggende waarde die de oplossing zou moeten leveren blijkt verbonden met een hardnekkig cultuurprobleem. Die los je niet zomaar op met een simpel tooltje of een korte training. Bijvoorbeeld: je oppert een idee voor slimmere samenwerking, maar je krijgt direct te horen dat het een dieperliggend probleem van de organisatiecultuur betreft.
Mijn suggestie: adresseer beide ‘lagen’ van het probleem. Verken de haken en ogen van de organisatiecultuur, maar gebruik dit ook om een zinvol en overzichtelijk experiment op de oppervlakte te starten. Maak je voorstel zo klein en zichtbaar mogelijk: ‘Ik wil naast de lopende discussie over een inclusievere school graag aanstaande vrijdagmiddag een uur met alle collega-docenten zitten om tips uit te wisselen hoe we kunnen omgaan met pestgedrag.’ Deze aanpak geeft niet alleen energie, maar heeft nog een ander belangrijk voordeel: de concrete stap leert je lessen die je kunt meenemen om het fundamentele probleem aan te pakken.
Ik ken geen manager die niet staat te springen om mensen die zelfstandig aan de slag gaan om structureel tijd te besparen. Als ze ook nog gevoelig genoeg zijn om de normale gang van zaken te respecteren en zoeken naar een manier om het beste van twee werelden te combineren: helemaal fantastisch.
Heb je succesverhalen? Of juist een totaal ander perspectief op mijn inzicht? Ik hoor het graag.
Heb een fijne week,
Rick