Werk Slim - Als het aan de PvdA ligt krijg je het recht op 'do not disturb'

Goedemorgen,

Gijs van Dijk schreef een aantal voorstellen vanuit de PvdA, met als titel ‘Ontspannen samenleving’. De aanleiding voor het voorstel: burn-out is inmiddels beroepsziekte nummer 1. Uit een onderzoek van TNO komt dat bijna één op de vijf werknemers van 25 tot 35 jaar ‘relatief vaak’ last heeft van burn-outklachten. Er wordt geschat dat het verzuim zo'n 1,8 miljard euro per jaar kost. Genoeg reden dus, om er vanuit de politiek serieus naar te kijken.

Trouw schreef ook over het document van van Dijk, waarin het met name ging over het eerste voorstel: het recht om tussen bepaalde tijden echt onbereikbaar te zijn. De andere drie voorstellen zijn ook interessant, en gaan over betere verlofregelingen, het introduceren van een vier-daagse werkweek en het bespreekbaar maken van werkstress.

Ik denk dat het goed is dat we opnieuw nadenken over werken in een wereld waarbij iedereen altijd bereikbaar is. Er zijn situaties denkbaar waar de werknemer extra in bescherming moet worden genomen. Maar uiteindelijk begint dit toch vooral bij onszelf. En daarom vanochtend wat gedachten over werkstress.

Hoe meer mensen ik spreek over werk en werkdruk, hoe meer me duidelijk wordt dat het draait om met intentie te werk gaan. Ik merk dat ook bij mijzelf: weken waarin ik minder goed heb nagedacht over wat ik wil zijn stressvoller. Veel meer dingen overkomen me op die momenten, in plaats dat ik zelf achter het stuur zit. Met een plan is het veel eenvoudiger om ‘nee’ te zeggen, omdat je een helder alternatief hebt. Dat wil trouwens niet zeggen dat je voor altijd vastzit aan die intentie. Het tegenovergestelde is waar: een heldere intentie maakt het juist gemakkelijker om je plan te wijzigen, want je weet precies welke plannen je moet parkeren.

Onderdeel van het voorstel van de PvdA is het afdwingen van tijden waarop werknemers niet meer bereikbaar mogen zijn. Hij kreeg op Twitter, terecht, reacties van ondernemers die zeiden: ‘mag ik mijn werknemers dan ook verbieden onder werktijd contact te hebben met familie en vrienden?’ Het is fijn als je flexibel werk hebt, waardoor er niet moeilijk wordt gedaan als je even naar de tandarts/kapper/winkel moet onder werktijd. En als jij dan ‘s avonds nog even een paar e-mails verwerkt en je daar prettig bij voelt, dan is daar weinig mis mee. De strakke scheiding tussen werk en privé is, met name voor jongeren, helemaal verdwenen. Dit weer proberen terug te brengen met regels lijkt me een onbegonnen strijd. De sleutel voor mij: er steeds voor zorgen dat er zich geen gedachten ophopen in mijn hoofd. Via mijn telefoon kan ik op elk moment heel snel ideeën en taken kwijt, en ik weet zeker dat ik ze de volgende ochtend weer zie. Sommigen sturen zichzelf een e-mail, dat werkt ook prima.

Nee, iedereen heeft zijn of haar eigen verantwoordelijkheid om te bedenken waar en wanneer er gewerkt wordt. Maar we kunnen elkaar wel helpen. We hebben in mijn team bij Blendle uitgesproken dat we liever geen e-mails krijgen in de avonden en het weekend. Je hebt toch heel vaak het gevoel dat je er iets mee moet, terwijl het werk bijna altijd wel kan wachten. Met de Boomerang plug-in kun je die ene e-mail pas in de ochtend of op maandag laten versturen. Kleine moeite voor de zender en minder stress voor de rest.

Heldere afspraken maken over werktijden zoals in het voorstel van de PvdA kan, maar daarmee verliezen we een deel van de autonomie in ons werk die we juist zo graag willen. Flexibiliteit om te werken waar en wanneer we willen komt met een (klein) prijskaartje: we zullen het vaker met elkaar moeten hebben over werkdruk, en we moeten allemaal leren om controle te krijgen over onze lange takenlijsten en volle agenda’s. Het lijkt mij goed dat we het daar meer over hebben voor we naar drastischere maatregelen grijpen.

Heb een fijne week,

Rick