Een tool waarmee je gratis transcribeert

Exact honderd columns schreef ik afgelopen vier jaar over de relatie tussen journalistiek en technologie. Een deel daarvan verscheen op papier. De rest was alleen te lezen op de Villamedia-website en in deze nieuwsbrief, waarin je ook om de week een handige tool aantreft. Maar het gebruik van tools brengt ook risico’s met zich mee. Welke? Dat lees je in deze nieuwsbrief.

Hoewel ik een groot fan ben van handige tools, brengt het gebruik ervan risico’s met zich mee. CNN liet dat onlangs mooi zien. In aanloop naar de twintigste ‘verjaardag’ van de terroristische aanslagen van 9 september 2001, blikte de Amerikaanse nieuwszender terug op de verslaggeving van toen. En concludeerde dat een hoop van de online journalistiek rondom 9/11 inmiddels volledig kapot is.

Een interactief stuk van ABC News dat de vluchtpatronen van de gekaapte vliegtuigen in kaart bracht, is niet meer te bezoeken. En visuele elementen in een verhaal waarin overlevenden een paar jaar na de ramp opnieuw zijn opgezocht, werkten ook niet meer.

De schuld van dit alles is Adobe Flash. Adobe stopte begin dit jaar met het programma. Het zat inmiddels zo vol met gaten dat het met regelmaat werd misbruikt door internetcriminelen. En geestelijk opvolger HTML5 kan inmiddels zo’n beetje alles wat Flash kon. En soms zelfs beter.

“Alles wat anders is dan platte tekst of een gewone afbeelding, rot weg op internet wanneer er een nieuwe manier gevonden wordt om content te verspreiden”, stelt Dan Pacheco van de Syracuse Universiteit tegenover CNN. Terwijl dat in het geval van al die Flash-producties helemaal niet nodig was geweest. Adobe kondigde al járen geleden aan te gaan stoppen met de software.

Tools gebruiken brengt een bepaalde verantwoordelijkheid mee richting je bezoeker. Als alles online staat, moet je ook zorgen dat het toegankelijk blijft. Door spaarzaam om te gaan met tools, bijvoorbeeld. Maar vooral ook door ervoor te zorgen dat je de basis van je verhalen niet weggooit. Zo kun je ze altijd weer opnieuw opbouwen.

Aan diensten die gesproken audio omzetten in geschreven tekst is geen gebrek. Ik besprak ze al vaker. In deze video laat ik je Google Voice Typing zien. Dat is een spraak-naar-tekst-tool die én redelijk accuraat is en… helemaal gratis (en wat omslachtig).

Spraakgestuurde assistenten zoals Google Assistant en Siri hebben de potentie om ons leven te veranderen. Maar die potentie is in beginsel niet voor iedereen even groot. Omdat de algoritmes achter dergelijke systemen getraind worden met spraak van mensen die doorgaans prima uit hun woorden komen, zijn ze minder goed in het verstaan van personen met een spraakgebrek, zeggen deskundigen in The New York Times. Probeer als stotterend of mompelend persoon bijvoorbeeld maar eens om het laatste nieuws te vragen aan Google Assistant…

Het goede nieuws is dat de bouwers van spraakgestuurde assistenten zich dat inmiddels ook realiseren. Apple voegde bijvoorbeeld 28.000 audioclips van stotterende personen toe aan de trainingsdata van spraakassistent Siri, in de hoop deze beter te leren omgaan met stotteraars. En ook Google startte een nieuw project (Project Euphonia) in de hoop zijn bestaande software verschillende spraakpatronen te leren herkennen. Het uiteindelijke doel: ervoor zorgen dat Google Assistant leert omgaan met de stem van een individu. Een ‘op maat gemaakte’ stemassistent, dus eigenlijk. En daar word ik als snelprater én mompelaar blij van.