#Inspiratie => United for Better Business - Editie #38

Lieve mensen,

Zo, daar ben ik weer. Zonder goede voornemens, maar vol goede moed en een kop vol ideeën. Dus heb ik dit jaar voor het eerst een poging gewaagd om wat doelen op te schrijven voor ‘Q1’. Eén daarvan: ik ga nog even door met deze tikkerij – in elk geval tot ik #50 heb aangetikt. Tegen die tijd moet ik toch wel weten wat ik hier nu precies mee wil en de ‘hoe dan’. Of, dat kan ook, dat het gewoon een geinig dingetje bleek en hupsakee, weer door naar het volgende geinige dingetje. Ik ga trouwens wel slow tikken, dus verwacht vanaf nu eens in de twee weken een mailbox vol inspiratie in plaats van wekelijks, dat leek me eigenlijk voor iedereen wel beter. Tenzij, tenzij.

Voor nu: let’s go! Wat een toestanden deze eerste weken, hè? Ik weet niet hoe jullie het jaar zijn begonnen, maar ik moest echt oppassen niet in een diepe depressie weg te zakken. Mensen, wat een treurnis en negativiteit. Sinds dit weekend knap ik gelukkig weer wat op, en dat heeft alles te maken met al die roddels die hupsakee het Journaal binnen kwamen rollen. Van Randy Andy naar Djoko (aka Jezus) en hup weer door naar Jeroen (huh, wie?) en Ali B. (ah nee, pfff). Ja, lekker oppervlakkig en ook sensatiebelust, maar het was een welkome afwisseling van besmettingscijfers, inflatie en uitzichtloosheid in het algemeen.

En nee, ik ga niks zeggen over het nieuwe kabinet. En dus ook niet over Mark Rutte.

Laten we gewoon beginnen met de snoepjes van deze week:

Nog even over het journaal, maar dan het journaal van iets over de grens. Stel, je bent artiest en je hebt een nieuw liedje geschreven. Goed, een heel album zelfs. Wat zou je er dan van zeggen als je dat op prime time mag ‘airen’? Ja, dan spring je natuurlijk een gat in de lucht, dat denk ik ook.

Bij de Franse zender TF1 kwam vorige week Paul Van Haver langs, die we allemaal wél kennen onder de naam Stromae. Zeven jaar lang was hij afwezig door burn-out en depressies, om nu dus met een big bang weer van zich te laten horen. Hij krijgt de vraag gesteld of muziek hem tegen eenzaamheid heeft geholpen, en zijn antwoord zie je na ongeveer 2 minuten. Een bijzonder filmpje dus, om heel veel redenen.  

Mijn voorliefde voor podcasts kennen jullie inmiddels wel. Graag luister ik naar true crime, verhalen die ik nooit zal gaan lezen als ze me in boekvorm worden gepresenteerd. Oké, op één na dan: De ontvoering van Alfred Heineken door Peter R. de Vries.

In elk geval, deze podcast is verre van true crime. Het is gewoon een heel fijn, soms prettig gestoord gesprek tussen schrijver/absurdist Ronald Snijders en zijn ‘oudste vriend’, de onlangs overleden schrijver/dichter K. Schippers (pseudoniem van Gerard Stigter).

‘Leven volgens K. Schippers’ bespreekt eigenlijk van alles en niks en zijn eerste roman ‘Een avond in Amsterdam’. Ondertussen krijg je fijne jazz en audiofragmenten toegespeeld en dat maakt het dubbel leuk om naar te luisteren - zeker als er een audiofragment van 4.33 van John Cage voorbijkomt.

De 84-jarige schrijver kijkt behoorlijk opgeruimd naar het leven: “Ik ben ongeneeslijk ziek, maar zo heeft iedereen wel wat.” Het missen van zijn overleden vrienden, dat vindt hij heel erg. “Ongeveer al mijn vrienden zijn gestorven. Het heeft geen zin om in snikken uit te barsten, je moet er maar wat van maken. Het is een gemis, dan huil je niet. Het is een voortdurend verdriet en daar moet je iets tegenover zetten. Ik laat me niet naaien door het bestaan.”

Drugs heeft hij nooit gebruikt (‘Ik ben van mezelf al zo stoned als een garnaal’) en hij hoeft ook niet ‘nog iets te doen’. “Alles wat ik wilde, heb ik absoluut wél gedaan. Je bent er niet mee klaar, en je krijgt het ook niet af. Maar dat hindert niet.” Die neem ik mee. 

Over je niet laten naaien gesproken. Nu de coronamaatregelen voor een deel zijn opgeheven, wordt het extra zuur dat het voor een ander deel nog steeds komkommertijd is. Wat ik dus knap vind: de ene na de andere ludieke actie wordt verzonnen. Ik zou het ook begrijpen als deze achterblijvende ondernemers ergens in een hoekje gaan zitten huilen. Nee dus.

Hier in de buurt start bijvoorbeeld de circulaire en culinaire hotspot De Groene Afslag de ‘Academie voor Life Hack Wetenschappen’ – met een dagelijkse lunchopleiding ‘die je leven onherstelbaar verrijkt’. Kijk hier voor het aanbod. Ook De Balie heeft plannen: directeur Yoeri Albrecht gaat kijken of hij van het debatcentrum een levensbeschouwend genootschap kan maken, om zo toch open te kunnen. En dan is er woensdag de Kapsalontheaterdag van o.a. Diederik Ebbinge en Sanne Wallis de Vries, waar inmiddels veel bijval voor is, ook in de rest van Nederland. Hou instagram in de gaten, want daar wordt meer bekend gemaakt hoe je erbij kunt zijn.

Nou leukerds, de kop is er weer af! En ik zeg het maar eerlijk: het kostte me best wel wat moeite, dus we gaan het nog meemaken. Maar goed, ik hoop dat jullie het tóch leuk vonden. Reacties zijn van harte welkom, en ik ben ook heel blij met alleen een duimpje. Heb je een luister-, lees-, kijk- of doe-tip voor een volgende keer? Laat het me vooral weten.

En verder gaan we het dus meemaken. Of niet.