De bladeren vallen van de bomen, de winter is zo’n beetje in aantocht en ik probeer eigenlijk vooral mijn herfstdip te voorkomen. Ik wilde er vorige week al over beginnen, maar het thema ‘hoe komt Nathalie de herfst door’ sneuvelde – ik had al veel te veel bij elkaar getikt. No worries, ik pak het thema snel weer op.

Vandaag zitten we hup, alweer op nummer 33. Man, man, wat een boel van die tips heb ik al over mijn schouder jullie richting op gekieperd. Ik zou het eens moeten tellen, maar daar heb ik dan weer de puf niet voor.

Het gaat met die herfstblaadjes nu toch wel heel hard. Maar voor een goeie dip heb je de herfst natuurlijk niet meer nodig. Ook zonder is er genoeg om voor in een permanente dip weg te zakken. Kijk alleen al eens naar de toespraak van Mia Mottley, premier van Barbados, tijdens de Klimaattop in Glasgow. Wát ze vertelt is natuurlijk geen nieuws, maar door hóe ze het brengt werd ik pas echt een beetje paniekerig. Ze vertelde dat als de aarde met 2 graden opwarmt (in plaats van de gewenste 1,5), dit een doodvonnis betekent voor mensen in Antiqua, Bermuda, de Malediven, Fiji, Kenia, Mozambique, Samoa en Barbados. When will leaders lead? vraagt ze zich af. Zo’n speech doet meer met mij dan welk geratel van Mark Rutte ook. Qua leadership mis ik trouwens ook wel wat bij hem. En ja, ik heb natuurlijk even gekeken hoe duur een ticket naar Barbados is, maar dat is de schuld van Google. (Het viel me wel mee.)

Verder werd ik deze week niet zo vrolijk van ‘onze’ FARC guerillastrijder Tanja Nijmeijer. Ik besteed hier nu natuurlijk ook weer tijd aan haar (sorry!), maar Tanja kreeg bij Jinek maar liefst 17 (!!) minuten om uit te leggen dat ze het allemaal ook niet zo goed weet, maar dat ze in haar boek wél heel open is.

Maar laten we klimaat, politiek, Tanja en ook corona gewoon snel achter ons laten en het hebben over dingen die een stuk belangrijker zijn. Here we go.

Over Here we go gesproken. Regelmatig krijg ik de vraag waar ik de tijd vandaan haal om zoveel te lezen, te beluisteren of te zien. Nog even los van het feit óf ik alles wel heb gelezen, gezien of gehoord, heb ik er inderdaad best veel tijd voor: de tijd waarin mijn Master Procastinator van zich laat horen. Het is namelijk niet zo dat ik in zijn (haar?) aanwezigheid niks doe, want dat kan ik dan weer heel (héél) slecht.

Nee, in die uitsteltijd kijk, klik en luister ik juist heel wat af. In de avond doe ik dat het liefst op mijn iPad en voor de televisie, die dan op een of ander praatprogramma staat. Huisgenoot B. kan zich daar stilletjes nogal aan ergeren. Hij leest dan – met oortjes in - op een andere plek hier in huis een boek. Of pingelt op zijn gitaar. Of bekijkt nog eens al zijn platenhoezen in zijn mancave. Nou ja, of zoiets.

Op zaterdagavond krijg ik hem nog weleens zo ver om samen met mij te kijken naar Even tot hier. Ja ja, zo sprankelend is het hier dus in het weekend. Onze jongste puber de hort op en wij hier thuis op de bank. Enfin. Enter: Niels van der Laan en Jeroen Woe - ze zijn net weer terug op televisie - en eigenlijk kijk ik vooral voor hun ‘Simpel Liedje’. Ik leg er mijn iPad graag even voor weg. Deze week: 234 dagen. Geniet ervan, ik was in elk geval in dat minuutje weer helemaal bij over de kabinetsformatie.   

Een filmpje dat ik al een tijdje graag wilde delen, is afkomstig van de ‘Handover ceremony van Tokyo 2020 naar Parijs 2024’ van de Paralympics. Ik kende Sadeck Waff (in het echt heet hij Sadeck Berrabah) niet en dat vind ik best sukkelig. De choreograaf, kunstenaar en wat al niet meer maakt de mooiste dingen. Ik raakte diep onder de indruk van deze Paralympics dans van handen en onderarmen. Daarna struinde ik nog even door zijn hele ‘Gram’. Ik ga er niet teveel over zeggen, kijk maar gewoon. De muziek is van Woodkidmusic. 

Zijn Instagram account vind je hier: SadeckWaff.

Ik was het NRC-profiel van Frank Oranje van vorige week nog aan het ‘processen’ en aan het herkauwen. Wat een intrigerend verhaal blijft het toch - ik ga er vanuit dat er minstens één podcastserie in zit. Maar zo'n profiel en alles wat je erover leest, roept eigenlijk nog veel meer vragen op. Niet alleen of mevrouw Oranje hier nu allemaal van wist, of - daar ben ik ook echt nieuwsgierig naar - hoe zij nu de dagen een beetje doorkomt. Maar ik werd ook benieuwd naar de ‘compliance’ van een notariskantoor. Of een antwoord op de waarom-vraag, die maar niemand kan beantwoorden. Bij MR Online vond ik in het kader van deze ‘casus’ een algemeen antwoord op waarom topmensen frauderen: “Ze fraudeerden voor de kick. Van het feit dat je het systeem kúnt bedonderen kun je al high worden. Maar uit onderzoek blijkt ook dat topmensen frauderen omdat ze verslavings- of relatieproblemen hebben, als het niet goed gaat met het bedrijf – wat bij Pels Rijcken niet zal hebben gespeeld – of uit pure hebzucht.” Ik hou het voor jullie in de gaten.

Hebben jullie nou al gestemd op de NS publieksprijs?

Dit was het even voor deze week. Iets minder dan vorige week - ik wil natuurlijk wel dat jullie het een beetje leuk blijven vinden. Ik kreeg gelukkig weer veel positieve reacties - waarvoor dank. Maar ik dacht zelf: ik kan jullie natuurlijk niet elke week zoveel tekst én linkjes toewerpen. Dat wordt too much.

Maar goed, deze week had ik jullie graag nog verteld hoe ik me verheug op een weekje Israël, maar vanwege de omstandigheden doe ik dat liever volgende week. Fingers crossed dat we überhaupt nog mogen. Maar… mocht je nog goede off the beaten track tips hebben voor daar, laat me die dan vooral weten!

Een fijne week y'all!