#Inspiratie => United for Better Business - Editie #29

De week vliegt voorbij als je niet uitkijkt en omdat ik nogal druk was met afscheid nemen keek ik dus niet uit. Voor ik het wist zat ik alweer aan de keukentafel voor een leeg scherm, in plaats van in een opgeruimde werkkamer met een keurig lijstje vol briljante ingevingen. Ik hou de moed erin: binnenkort wordt alles anders.

Wat waren jullie vorige week weer gezellig met reageren. Ik heb het al vaker gezegd; een reactie vind ik altijd leuk – of het nu een duim is, een aanmoediging of een tip. Reageren lukt niet altijd, maar dat komt door een vrij onbegrijpelijke mailbox waar berichten zomaar in of uit verdwijnen. In elk geval, blijf sturen.

Zoals gezegd laat ik de politiek (en coronaregels) vanaf nu zoveel mogelijk links liggen, maar dat is best moeilijk. Hebben jullie Mark Rutte gezien bij de Algemene Beschouwingen? Ik bedoel maar. Het is bijzonder dat helemaal niemand hem even een klap in z’n gezicht geeft om te checken of hij wel écht aanwezig is en niet high in the sky. Ook over Mona Keijzer moeten we het even hebben. Ze schreef geschiedenis; er is nog nooit iemand ontslagen om een interview in De Telegraaf, zo leerde ik gisteren. Ik zou nu best fly on the wall willen zijn bij het CDA. Er vliegen sowieso allerlei vragen door mijn hoofd; hoe werkt ontslag eigenlijk als je staatssecretaris bent: krijg je dan ook wachtgeld (het antwoord: ja)? En wat is eigenlijk het salaris van een staatssecretaris? Antwoord: 160.000 euro. En: waarom ben ik eigenlijk nooit de politiek ingegaan?  

Maar goed, de politiek en de coronaregels laat ik dus voor wat ze zijn. Voor je het weet zit ik hier een mening te verkondigen en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Geniet van deze week!

Afscheid nemen van de puber ging eigenlijk tot aan Schiphol prima. Ach, en eigenlijk waren die grote borden op Schiphol – die waarop ze zeggen dat je liefst buiten al afscheid moet nemen - prima te negeren. De roltrap omhoog naar de vertrekhal, zelfde verhaal: gewoon de andere kant op kijken en hup, met z’n allen naar boven. Het beveiligingsteam van El Al was een different cookie. Een boel grote mannen met guns, kogelvrije vesten en vooral heel veel vragen. Vanaf een afstand zag het er enorm serieus uit en mijn tranen zaten al zo hoog. Later bleek dat er vooral veel hilariteit was. De puber – gitaar op de rug, Amsterdam in haar paspoort – werd eerst getest op drugs en daarna kregen zij en de ondervragers samen de slappe lach. Wat zeg je nou? Ga je naar een school in Israël vanwege ‘peace & sustainability’? Hahahaha. Nou, succes. En daar ging ze, weer een stapje dichter richting haar toekomst.

Iets dichterbij ging ik aan de slag met de toekomst van derdejaars studenten die zich bezighouden met het opzetten van een bedrijf. ‘Doe het niet’ zou ik tegen sommigen willen zeggen, maar ik hou me in. Hoewel ik mijn advies natuurlijk graag kwijt wil, snap ik ook wel dat nudgen beter werkt dan waarschuwen. Nu hoor ik jullie denken: huh, nudgen? Wadisda! Nou, dat is een ‘gedragspsychologische motivatietechniek’ waar ik best goed in ben, al zeg ik het zelf. De term is jaren geleden ‘gemunt’ door de gedragswetenschappers Richard Thaler en Cass Sunstein. Zij schreven in 2008 het boek Nudge: Improving Decisions About Health, Wealth and Happiness en er is net (augustus 2021) een nieuwe editie uit: the final edition. Dit was een nudge. 

Zonder al te veel inleiding zou ik jullie ook graag een beetje in de richting van schrijfster Yvonne Kroonenberg willen duwen. Omdat je er zo van opknapt. Ik kende haar van de boeken die mijn moeder kreeg van haar feministische vriendinnen: Alle mannen willen maar één ding, Kan ik hem nog ruilen, Alles went, behalve een vent en meer van dat soort fijne titels. Ze leek me behoorlijk pittig. Nu lijkt ze me vooral heel erg leuk. In het interview in Volkskrant Magazine kreeg ze onder meer de vraag: ‘Is praten in een relatie overgewaardeerd’? Yvonne: “Soms is praten nuttig, vaak niet. Frans, we moeten praten, Henk, er zit me iets dwars, dat leidt nergens toe. En je stem verheffen al helemaal niet, want een man denkt dat: wat komt er nu voor een naar geluid uit mijn vrouwtje? En dan zet hij zijn oren op doortochten. Je moet éérst nadenken: kan dit veranderd worden? En dan: inkleden, aankondigen en heel rustig uitserveren, zonder verwijten.” Huisgenoot B. knikte instemmend dus het zijn tips die je maar beter goed tot je kunt nemen.

Verder vertelt ze ook heel vrolijk over de ijstijd rond je vijftigste en dat het dan wel eens kan misgaan: “Mannen worden dan op hun werk gepasseerd door 30-jarigen, waardoor ze meer bevestiging, aanmoediging en troost nodig hebben. Maar ja, die vrouwen hebben wel wat anders aan hun hoofd. En van de kinderen hoeft het ook niet te komen, want die vinden papa een lul. Dan kan het misgaan.”

Hier vind je het artikel ‘De roemruchte columnist van de Playboy is nu een mevrouw met een volkstuin’ en de gemoderniseerde versie van haar boeken (waarover ze vertelt in het interview) vind je hier:

Tja, en nu zit ik alweer in tijdnood. Het zit zo: vanaf morgen is het Bewuste Visweek - zoals jullie je misschien nog kunnen herinneren doe ik nog iets met vis. Was ik in eerste instantie vooral druk met activiteiten rondom de wild gevangen vis (MSC), nu combineer ik dat met wat activiteiten rond de kweekvis (ASC). In elk geval, morgen is dus een belangrijke dag en daarom eet ik vanavond ergens vis. En ja, dat kan dus prima hè. Mits met label en zo. Kijk maar. Mocht je nog twijfels hebben, omdat je net Seaspiracy hebt gekeken, luister dan nog even naar deze podcast van de Visdetective.

Nu de coronaregels allemaal wat soepeler zijn, gaat er weer een boel door. En hoewel ik inmiddels best gehecht ben aan online voorstellingen vond ik ook wel weer een ervaring om in een vol Carré te zitten. Nóg leuker lijkt me dat er weer Open Atelier routes zijn. Volgend weekend bijvoorbeeld in Amsterdam-Noord. En als je gaat, breng dan zeker ook even een bezoekje aan Mieke Teelen - ze is een goed voorbeeld voor iedereen die nadenkt over een carrièreswitch.

Fijn dat je er weer was! Ik hoop dat je net zo'n zin hebt in de komende week als ik.

Oh ja, en heb jij nou een vraag waarvan je denkt: wat zou die Nathalie hier nu toch van vinden? Stuur die vraag dan vooral. Ik zou zomaar eens antwoord kunnen geven via deze wekelijkse schrijftraining.

Tot snel!