#Inspiratie => United for Better Business - Editie #23

Joehoe, daar ben ik weer! Bijna had ik het schrijven van deze nieuwsbrief (nog steeds geen betere naam bedacht, hoe irritant) nog een weekje uitgesteld. Gewoon, omdat dat ook had gekund. Ik ben tenslotte master van mijn eigen activiteiten, al wil ik dat nog wel eens vergeten. Maar hier ben ik dus (al)weer. Met een gloednieuwe serie zondagavond-overpeinzingen, tips en andere zaken die ik graag ter inspiratie met jullie deel. Een soort wekelijkse Zomergasten, maar dan wat overzichtelijker, al is dat natuurlijk ook maar een mening.

De vier weken stilte gaven mij de broodnodige rust en hoewel ik van tevoren had bedacht dat ik die rust zou gebruiken om alles eens even goed op een rijtje te zetten, kwam daar dan weer niks van.

Werkelijk, ik ben geen steek verder gekomen. Duizend ideeën, nul plannen. Nou ja, één: de rest van dit jaar staat in het teken van ‘doen’. Alleen met doen kom je ergens, zoveel is ook mij wel duidelijk - zolang je het maar niet ziet als project (maar daarover verderop meer). En zo hoop ik dan het goede voorbeeld te geven hier in huis. Een deel van mijn huisgenoten doet namelijk liefst helemaal niets en daar wil ik vanaf. Ze hebben er de leeftijd voor, dat begrijp ik best, maar ik moet mijn rol als influencer bij hen echt wat serieuzer op gaan pakken.

Qua delen: tussen het tikken van de eerste en de tweede alinea door dacht ik direct aan Sywert van Lienden. Google is mijn vriend en jawel hoor: Sywert heeft een cabrio gekocht. Ik vond het een beetje tegenvallen: een BMW Z4 van € 85.000 in een wat onbestemde kleur. Van Mark heb ik ook weinig gehoord de laatste tijd - op een persconferentie hier en daar en wat carpaccio xxl na. Verder is het nieuws vooral een heleboel ellende, maar dat hoef ik je niet te vertellen.

Kortom, het is de hoogste tijd voor wat lichtere kost: de eerste tips van dit nieuwe seizoen. Zie het als een warming-up, hard nodig want ik heb tussendoor te weinig getraind. En onthoud; ik vind reacties, duimpjes (onderaan de nieuwsbrief) en wat dan ook nog steeds en altijd heel erg leuk.

Veel plezier!

Ik weet niet waarom, maar de algoritmes van Google, Facebook en Instagram hebben bedacht dat ik iets moet met het stoïcisme. Echt, om de haverklap krijg ik een artikel voor mijn neus dat erover gaat. En ze hebben natuurlijk helemaal gelijk. Trouwens, de kranten staan er ook vol mee. Ergens las ik dat er een ‘markante opleving’ was van de tao en de stoa, met name in zelfhulp- en filosofieboeken. Persoonlijk vind ik er niks markants aan, we leven in een tijd waarin stoïcisme zo’n beetje de enige manier is om het allemaal een beetje vol te houden.

Want even, hè. Stel je nu toch voor dat je een festival organiseert voor 751 mensen. Dat mag dus niet doorgaan. Je hoort vervolgens dat er begin september bij de Formule 1 in Zandvoort 66.666 mensen wél welkom zijn. En je leest ook nog over de 5.000 toeschouwers die bij It Sjûkelân in Franeker mochten kijken naar het (voor mij onbegrijpelijke) kaatsen. En al die mensen waren ‘zo blij met het festivalgevoel’. Dan moet je dus stoïcijns blijven, er zit niks anders op.  

Een tijdje terug volgde ik de collegereeks ‘Filosofie in Vogelvlucht’ van de School of Life met daarin ook ruim aandacht voor de stoa: Seneca, Marcus Aurelius, et cetera. Het voordeel van zo’n crash course is dat je van alles een beetje op- en meepikt, het nadeel is dat je (ik, in elk geval) na afloop weinig kan reproduceren. Gelukkig is daar dan dat internet (echt, het kan nog wat worden). Hierbij: het explainer filmpje van de School of Life, leuk, lekker kort en vrolijk ingesproken. In mijn zoektocht kwam ik deze uitleg ook tegen: Stoicism: Become Undefeatable, gemaakt door een voor mij onbekende maker met een indrukwekkend portfolio aan explainer video’s waar je dan zo weer een hele middag rond blijft hangen.

Qua stoïcijnse inspiratie: vanavond slaap ik niet op de keukenvloer maar gewoon in mijn bed. Voor de lol én het experiment zal ik vanaf morgen wel weer eens koud douchen.

Nog 2 tips, vanuit het FD: De Stoïcijnse gids voor geluk (Massimo Pigliucci) en Stoïcijns leven (Ryan Holiday)

Een ding is zeker: uitstelgedrag komt vaker terug in de structuur brengende activiteit die deze nieuwsbrief ook is. Deze Master Procrastinator laat dit onderwerp niet los. Dit keer viel mijn oog op een artikel in NRC: ‘Uitstellen is normaal menselijk gedrag’. Gelukkig, hoor ik je denken. Maar zo gelukkig is dat niet, want je kunt er behoorlijk last van hebben. Sterker nog: ‘het kan tot de dood leiden’. Dat gaat natuurlijk over het niet laten onderzoeken van iets geks in of op je lichaam, wat dan uiteindelijk iets vreselijks is waar je niets meer aan kunt doen. Die parkeren we even.

Terug naar Procrastinating Medium, als ik het zo even mag noemen. Daar kun je behoorlijk last van hebben: slechte cijfers, ontslag, er komt weinig uit je handen en erger nog, je krijgt een slecht gevoel over jezelf. Uit onderzoek blijkt zelfs dat soms niet-afgemaakte taken beter onthouden worden dan afgemaakte. Dit heet het Zeigernik-effect. Nou. Kijk, in theorie kan het zijn dat alleen ik hier weleens last van heb, maar ik gok dat er bij meer van mijn mee-lezers een lichtje gaat branden.

In elk geval, ik kwam via het artikel bij iProcastrinate. Daarin bespreekt de Canadese psycholoog Dr. Timothy A. Pychyl zo’n beetje alles wat er maar te bespreken valt over uitstelgedrag. Om er wat aan te doen, is het belangrijk te begrijpen dat uitstelgedrag niet per se een ‘time management’ ding is, maar een ‘emotional and mood regulating problem’. En dat je er, als je er op die manier naar kijkt, beter mee om kan gaan én er beter vanaf komt én je ook nog eens je werk afkrijgt. En zo verhoog je zelfs de kwaliteit van je leven in het algemeen. 

In de podcast interviewt de psycholoog andere experts, vertelt over allerlei onderzoeken naar het hoe en waarom ervan en na afloop van een aflevering zingt singer-songwriter Matt Weidinger heel toepasselijk ‘Tired of pushing things away’.

Dr. Pychyl heeft ook een soort ‘lieve Timothy’ achtige rubriek, waarin hij vragen en mails bespreekt die hij krijgt naar aanleiding van zijn podcast. Ik bleef hangen bij een van deze afleveringen. Hij spreekt met een jongen van 19, die (vanaf een minuut of 30) vertelt hoe hij van zijn procrastinating skills afkwam. Het gesprek geeft hoop, ook voor mij. Natuurlijk, de student spreekt soms in Amerikaanse oneliners, maar als je dat links laat liggen blijft er een heel zinvol setje tips en adviezen over waar je wat mee kan.

De belangrijkste: realiseer je dat je als mens geen project doet, maar acties uitvoert (naar David Allen van Getting Things Done). Deel een project op in kleine taken voordat je eraan begint. Mocht de stress nou toch toeslaan bij het uitvoeren van zo'n taak (meestal omdat het toch een project(je) bleek), zet dan alle apparatuur – of in elk geval alle notificaties en sociale media uit en adem een paar keer goed diep door (mindfulness). Bedenk dan: wat is de volgende taak en ga daar gewoon mee aan de slag. Lukt het niet? Deel het nog verder op. 

Ook goed om weer eens van een ander te horen: met uitstellen verdoe je de meeste tijd met het vermijden van die activiteit. In plaats van andere, leukere dingen te doen. Het prettige van het telefoongesprek is het enthousiasme van Dr. Timothy voor deze jongen die nu A+ scoort (ik hoop dat onze oudste puber nog steeds meeleest). Hij is echt van de student onder de indruk, net als ik.

Zoals ik al zei: de komende periode staat in het teken van ‘doen’. Maar uh… wat ga ik dan zoal doen? Nou, ik heb goed naar bovenstaande tips geluisterd en gelezen, dus ik hou het klein. Geen project, maar een taak. Laat ik ermee beginnen dat ik morgen start met een weekje gezond en fit. Nee, nog kleiner: ik ga elke ochtend twintig minuten wandelen of zwemmen vóór het ontbijt. En daar doe ik dan volgende week zondag verslag van. Bij deze.

“Het zijn doorgaans de minder getalenteerde mensen die tegen je zeggen dat je je op één ding moet richten.” Janine Abbring, HP De Tijd, 07/08/2021, p 82 rubriek Zelfportret.

Leuk dat jullie er weer waren. En de oplettende lezer zag het misschien al: een nieuw rubriekje. Enfin, er volgt nog wel meer nieuws.

Hoe ik het (weer) vond? Nou, het is niet dat ik er tegenop zag, maar spannend was het wel: lukt het me nog én: vind ik het nog leuk? Het antwoord is gewoon weer ‘ja’. Voorlopig vinden jullie me dus elke zondagavond op de digitale deurmat.

En of je nu alweer werkt of lekker vrij bent: een fijne week!