In het militaire jargon heet de bom de GBU-43/B Massive Ordnance Air Blast. Door de afkorting (MOAB) werd het wapen al snel de Mother Of All Bombs genoemd. Dat is niet voor niets. Na de atoombom is de MOAB het zwaarste wapen dat de Amerikanen ooit gemaakt hebben.

De Amerikaanse strijdkrachten ontwikkelden de bom in 2003 om te kunnen gebruiken in de oorlog in Irak. Het wapen werd echter nooit ingezet in Irak. De vuurdoop volgde pas veertien jaar later in het oosten Afghanistan, waar de Amerikanen de MOAB gisteren gooiden op een ondergronds tunnelcomplex van de Islamitische Staat.

Volgens het Pentagon was dit het perfecte wapen voor dit doel. Het tunnelcomplex ligt in een onherbergzaam gebied in de provincie Nangarhar tegen de grens met Pakistan, dat bezaaid is met bermbommen. Voor de Amerikaanse strijdkrachten maakt dit het extra moeilijk voor een grondoperatie. Bovendien woonden er volgens het Pentagon maar weinig burgers in de streek, wat de kans op burgerslachtoffers minimaliseerde.

Het is geen toeval dat dit gebeurt onder president Trump. Zijn voorganger Obama was veel voorzichtiger met militaire operaties. Obama bemoeide zich vaak in detail met de plannen van de strijdkrachten, want hij wilde dat er zo min mogelijk burgerslachtoffers zouden vallen. De behoedzame Obama zei dan ook geregeld ’nee’ tegen al te riskante voorstellen van het Pentagon, tot frustratie van zijn generaals. 

Trump heeft heel duidelijk de teugels laten vieren. Hij vertrouwt op het oordeel van zijn generaals, die veel meer de vrije hand hebben gekregen. Je ziet bijvoorbeeld in Jemen, waar in de maand februari meer luchtaanvallen werden uitgevoerd dan in heel 2016 bij elkaar. Je ziet dat ook aan de intensivering van de strijd rond de Iraakse stad Mosul en in Syrië. Daar hoeven de officieren niet langer meer toestemming van bovenaf te vragen voor elke luchtaanval. 

Trump wilde niet zeggen of hij persoonlijk de aanval met de MOAB heeft goedgekeurd, maar hij liet duidelijk blijken dat hij tevreden is met de actie van zijn strijdkrachten. 

Met een agressievere aanpak van de Amerikanen in Irak, Syrië, Jemen en Afghanistan is het óók geen toeval dat de frequentie van militaire missers ook scherp is gestegen.

Dit alles mag geen verrassing zijn. Trump heeft duidelijk gemaakt dat de strijdkrachten minder behoedzaam moeten optreden tegen hun tegenstanders, het collateral damage op de koop toenemend. Het is een prijs die deze president bereid is te betalen.

Tijdens de verkiezingscampagnes schamperde Trump geregeld over de vakanties van president Obama. “Als je in het Witte Huis zit, waarom zou je dan op vakantie gaan, zeker als je zoveel te doen hebt? Wat is er beter dan het Witte Huis? Waarom heb je vakantie nodig?”

Geen president die zo weinig tijd besteedt in het Witte Huis als Donald Trump. Hij vertrok gisteren voor de zoveelste keer naar zijn golfresort Mar-a-Lago in Florida. Sinds zijn inauguratie heeft hij zeven van de dertien weekenden vertoefd in Florida. Ruim een kwart van zijn tijd besteedt Trump aan zijn reizen naar Mar-a-Lago, zo rekende NBC News uit.

Dit komt met een behoorlijk prijskaartje. De plaatselijke politie van Palm Beach is miljoenen kwijt aan de veiligheidsmaatregelen en eist dat het Witte Huis de rekening betaalt. De plaatselijke bewoners klagen over de constante ontregeling van hun gemeenschap. Elke trip richting Florida kost de Amerikaanse belastingbetaler $3 miljoen. Ter vergelijking: acht jaar Obama kostte de overheid $97 miljoen aan reiskosten. In dit tempo maakt Trump dit bedrag al in één jaar op.