Morgen begint even buiten Washington DC de jaarlijkse hoogmis van de conservatieve beweging: de
Conservative Political Action Conference (CPAC). Hier komen alle stromingen van de conservatieve beweging bijeen; van fiscaal conservatieven tot christelijk rechts, van de buitenlandse haviken tot de Tea Partiers, en alles wat daartussen zit. Het is altijd een ideale gelegenheid om de thermometer in conservatief Amerika te steken en zeker nu in het tijdperk van Trump.
Ik was twee jaar geleden op CPAC en toen werd de conferentie gedomineerd door de vele presidentskandidaten-in-spe. Jeb Bush, Marco Rubio, Scott Walker, Rand Paul, Rick Santorum, Mike Huckabee waren aanwezig, en jawel, ook Donald Trump maakte toen zijn opwachting (Trump is trouwens een geregeld bezoeker van CPAC).
Het loont de moeite om onze verslagen van twee jaar geleden (
hier en
hier) terug te kijken/luisteren. We bespeurden toen al grote onrust bij de Republikeinen. Jeb Bush stond weliswaar te boek als de gedoodverfde favoriet voor de Republikeinse nominatie, maar de aanwezige Republikeinen op de conferentie waren niet zo enthousiast over hem. Trump werd overigens door niemand serieus genomen toen.
Het is interessant te zien hoe in korte tijd Trumpisme zijn greep heeft gekregen op CPAC. Twee jaar geleden liepen we op de conferentie figuren als Ann Coulter en Pamela Geller tegen het lijf, die net als Trump een nationalistisch America First-beleid met een hard anti-immigratiestandpunt propageren. Toen opereerden ze in de marge van CPAC, in kleine achterafzaaltjes met slechts een handjevol mensen in het publiek.
Nu is hun beweging
mainstream geworden. Naast de
usual suspects spreken prominente leden van Trumps kabinet op de conferentie, zoals vice-president Mike Pence, Trumps chef-staf Reince Priebus en Witte Huis-adviseur Steve Bannon. Ook
Trump zelf zal zijn opwachting maken.