Een willekeurige speeldag: 001

Hoi! Ergens tussen 2015 en 2017 heb jij je aangemeld voor een nieuwsbrief, van mij, Yordi Yamali. @TheFev.

Het zijn in totaal vijf nieuwsbrieven geworden, drie met leestips gerelateerd aan het voetbal. En twee edities met documentaire tips. Hard werken hoor zo een nieuwsbrief.

Nu zijn we aangekomen aan doorstart nummer drie:

Een willekeurige speeldag. Elke (haha, weet je het zeker?) zondag zit er compleet verslag in je mailbox van een willekeurige speeldag uit een net zo willekeurige competitie.

Dit is een goed moment om te bepalen of je ingeschreven blijft op deze nieuwsbrief, wat ik natuurlijk hartstikke gezellig zou vinden, of je gaat uitschrijven, omdat dit helemaal niet is waar jij je ooit voor hebt aangemeld.

Leeds United zit Manchester United op de hielen. Iedereen is blij dat zijn of haar computer niet ontploft is, en dat de wereld gewoon door is blijven draaien. Het is natuurlijk even spannend die overgang naar een nieuw millennium.

Het is een gekke januari maand, de koploper en beste club van de wereld op dat moment is er niet, of tenminste niet in Engeland. De ploeg van Sir Alex Ferguson zit in Brazilië. Omdat de FIFA van mening was dat er nog genoeg ruimte in het speelschema zat om een volwaardig toernooi op poten te zetten met een deelnemers veld van over de hele wereld. De Europeanen zijn de baas in het clubvoetbal geworden, maar tijdens dit toernooi komen zowel United als Real Madrid te kort. Het zijn andere tijden, dus beide grootmachten komen met een complete selectie en de grote namen spelen allemaal. Al-Nasr, Raja Casablanca en South Melbourne zijn enkel figuranten, maar Necaxa, Vasco da Gama en Corinthians zijn sterker dan de Europese deelnemers. Onder leiding van Dick Jol wint Corinthians de beker, in een volgepakt Estádio Jornalista Mário Filho. Edmundo, Romário en Vampeta zien we niet meer op de Europese velden, maar Helton, Juninho Pernambucano en Dida zullen we nog vele jaren in actie zien op de velden.

Terug naar het eiland. Speeldag 21 van het seizoen ‘99/'00. 

Het Leeds van David O'Leary krijgt het tot dan toe matig presterende Aston Villa op bezoek. Aan de aftrap verschijnen aan de zijde van Leeds de bekende namen, op misschien de Welshman Matthew Jones na. Ploegen zijn nooit blij als er veel doelpunten vertrekken maar in Michael Bridges hebben ze een prima vervanger voor de naar Atletí vertrokken Jimmy-Floyd Hasselbaink gevonden. Bij Aston Villa is het iets te veel hard werken, iets te weinig flair en kwaliteit. Het centrale duo, Ehiogu en Southgate, heeft echter een top dag. Southgate maakt twee doelpunten, de eerste van de twee is prachtig in zijn lelijkheid. Na de wedstrijd zal trainer John Gregory met een brede glimlach vertellen dat hij zo blij is voor Gareth, omdat ze hem al tig keer hebben geadviseerd om achterin te blijven en zijn energie niet te verspelen met het mee naar voren gaan, omdat er toch nooit iets uit komt. Tot vandaag. Tussen de twee doelpunten van de huidige bondscoach van Engeland door zat nog een wonderschone pegel van 'The Wizard of Oz’ Harry Kewell. Leeds weet de druk niet op te voeren richting de koploper.

Het zijn de tropenjaren in Noord Londen. Aan het begin van de seizoenen in deze jaren is eigenlijk de enige vraag, worden ze kampioen of tweede. Ze hebben de ongelukige, zoals te zien in de Netflix documentaire, Anelka met heel veel winst weten te verkopen aan Real Madrid. Voor hem in de plaats trekt Wenger het duo Henry en Suker aan, geen slechte deal. Zelfs in de meest succesvole periode van de club blijft zo nu en dan het echte Arsenal DNA zichtbaar, want welke andere topclub komt niet eenvoudig langs de nummer laatst? Arsenal moest naar Sheffied. En dan hebben we het over Wednesday en niet over het nu in de Premier League aanwezige United, die speelde nog helemaal geen rol in het top voetbal. Wednesday, dat in actie komt met een mooie Benelux driehoek voorin. Bestaande uit Wim Jonk, een jaar eerder overgenomen van PSV, Gerald Sibon en Gilles de Bilde.

De formatie van Wenger was vlak voor rust op voorsprong gekomen via ‘de Paardenstaart’ Emmanuel Petit, maar tien minuten na rust is het Sibon (uit Emmen!) die het thuispubliek doet juichen, Wednesday weet stand te houden en haalt een punt binnen.

Na drie indrukwekkende seizoenen sinds de promotie naar de Premier League heeft Derby County het dit jaar zwaar. De ploeg staat een plek boven de degradatiestreep. Derby heeft doelpunten nodig, op dit moment scoort alleen Bradford City minder doelpunten, zestien in eenentwintig wedstrijden. Voorzitter Pickering en trainer Jim Smith komen uit in België, om precies te zijn in Genk. Drie miljoen pond is voor de Belgen genoeg om de kersverse Belgisch international Branko Strupar te laten gaan. Onder toeziend oog van een grote groep Vlamingen op de tribune heeft de geboren Kroaat een fantastisch debuut tegen het eveneens laag geklasseerde Watford. Na twee minuten heeft Strupar de bal al achter keeper Alecc Chamberlain liggen.

Het is een cruciale overwinningen van Derby in de strijd voor lijfsbehoud. Aan de kant bij Watford doet Nordin Wooter deze wedstrijd niet mee. De van Zaragoza overgekomen buitenspeler heeft verder een degelijk eerste seizoen, als je daar van mag spreken in een jaar dat je onderaan bungelt. Strupar maakt zijn tweede om het Belgische feest in stijl af te sluiten. Na dit duel besluit watford Heidar Helguson aan te trekken, Too little, Too late.

Tijdens de afscheidstournee van The Dell gaat het bij Southampton met horten en stoten. Op speeldag 21 is de thuisploeg, onder leiding van Glenn Hoddle zestiende, de bezoekers, Bradford City, achtiende. Marians Pahars en Kevin Davies moeten het in deze belangrijke wedstrijd doen zonder Matt Le Tissier. Toch lukt het Southampton om een nipte overwinning te boeken op de vreemde eend in de bijt die Bradford City is. De Dean’s van de Bantams geven niet thuis, Saunders en Windass hebben vandaag geen goede dag.

Na een start met een punt uit vijf duels moet trainer Ruud Gullit zijn biezen pakken bij Newcastle United. Zijn assistent, Steve Clarke, krijgt nog een oorwassing bij Manchester United op bezoek voor dat het nieuwe tijdperk kan beginnen voor de Magpies. Sir Bobby Robson gaat de uitdaging aan en zal uiteindelijk vier en half jaar met de scepter zwaaien.

Bij tegenstander West Ham United zitten we dan al heel ver in het tijdperk Redknapp. Harry Redknapp is een echte Hammer en dat zie je ook terug in zijn manier van selecties samenstellen. Redknapp is niet vies van een transfer, maar kijkt ieder jaar weer eerst naar de uitstekende jeugdopleiding. Zo staan er op bezoek bij Newcastle maar liefst vijf basisspelers op het veld die uit de eigen academie afkomstig zijn, Steve Potts, Michael Carrick, Joe Cole, Rio Ferdinand en Frank Lampard.

Newcastle is goed begonnen aan de wedstrijd. Nikolaos Dabizas heeft de 1-0 gemaakt en na ruim een uur spelen verdubbeld Gary Speed op aangeven van Nolberto Solano de tussenstand. Met minder dan zes minuten op de klok weigert de jeugdige ploeg van Redknapp op te geven. Trevor Sinclair neemt de ploeg bij de hand, en zorgt dat Frank Lampard de aansluitingstreffer kan maken uit zijn assist.

Vier minuten later is het Igor Stimac die de gelijkmaker achter Steve Harper kopt uit een vrijetrap van weer Sinclair. De punten worden gedeeld en beide clubs hebben hier niet veel aan.

Wimbledon FC krijgt de nummer vier op bezoek, dat is op dat moment AFC Sunderland. Peter Reid verricht een klein mirakel met het schoolvoorbeeld van wanbeleid in het voetbal, jaren later. Kevin Phillips en Niall Quinn zijn een koningskoppel samen. Zoals er in die tijd zoveel koningskoppels zijn op de Europese velden.

Wimbledon weet te winnen dankzij een goal van Carl Cort na een halfuur spelen. Het botert niet tussen de selectie en de Noorse trainer Egil Olson. De spelers van de crazy gang zijn al lang vertrokken maar hun geest hangt nog over de ploeg en ook oud-trainer Joe Kinnear laat de ploeg niet helemaal los. Dat helpt Olson niet om zijn aanpak te implementeren. Op speeldag 21 is er nog geen vuiltje aan de lucht voor Wimbledon.

Robbie Keane? Ok. Mustapha Hadji? Ok. Cédric Roussel? Ok. Ysrael Zúñiga? Ok. Colin Hendry? Ok. Carlton Palmer? Ok. Tomas Antonelius? Ok. Runar Normann? Ok. Youssef Chippo? Ok.

Coventry City trainer Gordon Strachan is dit seizoen een druk baasje. Met een compleet gerenoveerde selectie gaat hij weer proberen de club op het hoogste niveau te houden. Tegenstander Chelsea is voor de komst van Roman Abramovich een ambitieuze club met genoeg in de kas, maar niet oneindig. Dan is het bijzonder vervelend dat je op de transfermarkt vaak ongelukkige keuzes maakt. Spelers die niet kunnen aarde bij de club, of spelers blijken slechts één goed seizoen in zich te hebben en die heeft dan al plaats gevonden voor Chelsea ze aantrok, of spelers zijn over hun hoogtepunt heen.

Zo ook vandaag, niet de peperdure aankoop Chris Sutton staat in de aanval bij Chelsea maar de voor een paar ton aangetrokken Tore André Flo heeft het hart van trainer Vialli veroverd.

Coventry komt tegen de verhouding in op voorsprong via Roussel, enkele seconde later is het alweer gelijk, na een heerlijke actie van de kleine Italiaanse dribbelaar Zola die aflegt op de lange Noor.

Het doelpunt geeft Coventry wel vertrouwen en als het dan eindelijk lukt om weer op een voorsprong te komen, omdat Chelsea de kleine Robbie Keane helemaal vrij laat staan, is het weer een paar seconde later gelijk, 2-2 Flo.

Everton - Leicester City 2-2, een duel in niemandsland. Geen degradatie zorgen aan beide kanten en geen kans op Europees voetbal. De neutrale kijker is de grote winnaar tijdens deze clash om niks.

Don Hutchinson en David Unsworth scoorde voor Everton en Matt Elliott maakt er twee voor Leicester. Vlak voor tijd moest Tim Flowers geblesseerd het veld verlaten, zo kon het publiek nog even tien minuten genieten van Pegguy Arphexad, de keeper die liever wissel was.

Op papier het hoofdgerecht van deze speelronde, het blijkt echter een verplicht tussendoortje. George Graham had een enkeling in zijn Spurs selectie rondlopen om je vingers bij af te likken, maar dat was in het geheel veel te weinig om echt van deze ploeg te genieten. David Ginola geeft ook in dit duel tegen Liverpool een sexy invulling aan het beroep voetballen. Iversen, Armstrong, Sherwood en de achterste linie zijn vooral keihard aan het werken. Houllier mist deze wedstrijd belangrijke spelers in zijn voorhoede. Titi Camara lukt het niet om in zijn eentje gevaarlijk te worden. De Tsjechen Smicer en Berger doen wel hun best, maar het is gewoon een off-day. Sander Westerveld zorgt er eigenhandig nog voor dat de schade niet erger word dan de 1-0 van Chris Armstrong.

Middlesbrough komt dit weekend niet in actie, die moeten hun duel een paar weken later inhalen tegen Manchester United. Ze zullen die met 1-0 verliezen door een doelpunt van David Beckham, geen vrijetrap.