Een geestelijke gezondheidszorg die herstel bevordert en de mentale veerkracht versterkt, dit is wat de ChristenUnie graag wil. Ze zien dat er een kwetsbare groep is die lijdt onder psychiatrische problematiek; ‘Ggz-professionals, gemeenten en sociale wijkteams moeten samen optrekken, omdat veel mensen met ggz-problematiek ook andere problemen hebben, zoals werk, wonen, schulden en eenzaamheid. Er zijn knelpunten binnen de ggz die de toegankelijkheid, betaalbaarheid en kwaliteit onder druk zetten. Dit uit zich in soms lange wachttijden, toenemende instroom en een (te) lage uitstroom. Deze problemen vragen meer regie in de regio en sturing van de overheid.’ Als het aan de ChristenUnie ligt krijgt de overheid een sterkere rol bij wachttijden en komt er een regionale en landelijke dekking voor patiënten met een hoog complexe zorgvraag zodat zij ook buiten hun eigen regio geholpen kunnen worden.
Met het experiment ‘populatiebekostiging’; willen zij in de ggz-uitkomstdoelen stellen waarbij professionals zelfstandiger deze doelen kunnen bereiken. Inkoper en aanbieder delen het financiële risico van dit experiment. ‘Door de toenemende specialisering en daarop aangepaste financiering, loopt een groot deel van de psychiatrische zorg langs de lijnen van zorgpaden en zorgprogramma’s, die suggereren dat iemand slechts één psychiatrische diagnose heeft. In de praktijk blijkt vaak dat mensen die door psychische en psychiatrische problematiek langdurig vastlopen, aan meerdere diagnosegroepen voldoen. De zorgvraag sluit daardoor niet aan bij het zorgaanbod. Het gevolg is dat psychisch kwetsbare mensen met een complexe problematiek nergens adequaat geholpen worden, maar vaak langdurig op wachtlijsten staan. Wij willen dat ‘out-of-the-DSM-box’ denken, behandelen en bekostigen onderdeel wordt van het experiment populatiebekostiging.‘
