>>> đ° đ° â> đ±đ±Nieuwsmedia zijn fundamenteel digitaal aan het worden. Ik heb minstens 1 lezer die er nu al niets van gelooft, verder zal lezen en me dan via Whatsapp zal zeggen dat ik dat overschat of overdrijf. Maar toch: ik ondervind dat traditionele mediabedrijven (legacy media zoals ze dat in het Engels noemen) een echte poging doen tot fundamentele switch naar digitaal. Niet zozeer aan de oppervlakte, op de schermen van de lezers, maar onder de motorkap: nieuwe inzichten en nieuwe inkomsten leiden tot een ommekeer binnen de organisatie van onder andere de redactie en bij de systemen die zowel de inkomstenstroom als die organisatie moeten ondersteunen.
Tot een paar jaar geleden had je een online team dat met een rudimentair blog-achtig systeem snelle nieuwtjes publiceerde, en door de jaren zijn er wat brugjes gebouwd naar artikels uit de papieren dragers (kranten, magazines, âŠ), zodat die ook online kunnen. Zo ging het in veel mediabedrijven, en dat deed wat het moest doen: mensen naar de site lokken en daar dan vooral advertenties tonen en mondjesmaat al eens een abonnement verkopen.
Maar nu leven we in andere tijden. Lezers blijken bereid om te betalen voor digitale artikels, veel meer dan gedacht. Er is zelfs een tendens bezig waarbij mensen enkel nog betalen voor die digitale artikels, los van de papieren krant, en zelfs los van de digitale (pdf)-krant. En als je die lezers, die dus enkel betalen om de betalende artikels te lezen, echt wil bedienen, moet je wel nog een stuk verdergaan. Het volstaat voor een traditioneel nieuwsmedium niet meer met overdag een paar stukjes in de betaalsectie te zetten en verder uit de krant van deze ochtend en morgenochtend te plukken.
Dus: nieuwe tijden, nieuwe inzichten en wellicht ook andere systemen. Waarbij er twee grote vragen zijn:
1/ Voor redacties: waar schrijven we onze artikels in? In een systeem dan de krant maakt, of in een systeem dat de site maakt? Of moet je een systeem hebben dat de beide kan? En hoe organiseren we ons dan?
Ik weet ondertussen dat er nog mensen zijn die denken dat er zoiets bestaat als âone system to rule them allâ, maar ik denk dat het niet klopt. Zowat overal zie je dat redactiesystemen radicaal kiezen voor de digitale creatie: artikels schrijven met alles wat ze nodig hebben voor de site: een foto (ook als het een kort artikel is), tags, secties, en andere vormen van structurele metadata, ⊠En die kan je eventueel meteen publiceren op de site. Maar dat moet niet per se, je kunt gerust ook wachten met het publiceren tot de volgende dag. Het punt is dat die artikels âdigitaal klaarâ zijn. De krant maak je dan met alle digitale artikels die door de dag worden geschreven, eventueel aangevuld met extra artikels. Al denk ik dat het met die extra artikels wel zal meevallen, ik denk dat er zelfs artikels zullen over zijn, die de krant niet halen.
Een van de gevolgen daarvan is dat de werkdag er anders begint uit te zien: je wil misschien meer stukken, maar vooral ook betere stukken, een kwaliteitsinjectie in de digitale productie. Denk aan âvroege reportersâ op je redactie: mensen die âs morgens vroeg al beginnen te schrijven. En je wil ook dat dat journalisten zijn met eigen stukken, niet snel aangepaste berichten van nieuwsagentschappen. Die laatste zijn namelijk compleet inwisselbaar. Iedereen heeft dat nieuws, terwijl je jezelf toch wil onderscheiden, al zeker voor de betalende klanten.
Gekoppeld aan die vroege stukken, wil je ook vroeger op de dag al eindredacteurs om teksten na te lezen en eventueel aan te passen: korter, langer, betere fotoâs, een video of een tweet erbij, âŠ
Ik werk op dit moment bijvoorbeeld mee aan de digitale switch van de Nederlands-Limburgse krant 'De Limburgerâ. En het valt mij op dat bijna niemand over dat digitaal schrijven nog vragen stelt. De knoop ligt nu elders:
ok, dan schrijven we voortaan in het digitale kanaal in plaats van voor de krant. Geen probleem hoor. Wel even zien hoe we dat allemaal georganiseerd krijgen.
En inderdaad: dat is de grootste uitdaging. Niet zozeer âhet systeemâ, maar de organisatie van al die mensen, al die artikels, al die fotoâs, al dat videomateriaal tot nieuwsproducten waar honderdduizenden lezers tevreden over zijn. Zo tevreden dat ze er ook nog willen voor betalen, want voor niets gaat de zon op.
Tot nu toe heb ik daar nog geen sluitend antwoord op gezien, iedereen is ermee bezig:
Hoe krijgen we de eindredactie naar voren in het proces, hoe zorgen we voor een interessante site Ă©n maken we nog een fantastische papieren krant? Kunnen onze mensen dat? Moeten we extra opleidingen voorzien? Zullen we eens gaan kijken bij de buren?
Wat me wel opvalt: er is ongelofelijk veel welwillendheid tussen mediagroepen om erover te praten en inzichten te delen. Misschien niet noodzakelijk tussen bedrijven die in hun eigen land concurrenten zijn, maar wel met gelijkaardige bedrijven uit andere landen.
2/ Voor technische afdelingen: bouwen we dat zelf? Of kopen we iets in? Dat is de âbuild or buyâ-vraag. Dat is natuurlijk niet eigen aan mediabedrijven, je ziet dat in alle sectoren. Alleen wordt het wel specifiek als je ziet dat het kernproduct van mediabedrijven ook digitaal aan het worden is. En ook dat een Wordpress- of Drupal-omgeving niet helemaal is wat ze nodig hebben. Iets anders dan? Er zijn bekende leveranciers als CCI, Eidos, Infomaker, GN4, ⊠Maar die dragen toch vaak een stevige papieren geschiedenis mee, die hen wat blokkeert in de ontwikkeling mijns inziens (in die zijn zit er dus een stevige parallel in met de grote nieuwsbedrijven). Ga je dan wel verder in zo een systeem?
En er is altijd een tussenvorm: samen iets bouwen met verschillende mediabedrijven. Jesse Knight, vroegere CTO van Vice, heeft daar
een heel interessant stuk over geschreven. Zijn oproep aan mediabedrijven is: werk samen met elkaar om een goed platform uit te bouwen in plaats van het zelf te proberen in orde te krijgen. Spendeer je tijd liever aan het maken van goeie journalistiek en laat je technische mensen interessantere dingen doen dan het warm water opnieuw uitvinden:
