“Bono zit misschien op een meter afstand van me. Met z’n zonnebril en z’n leren jasje is hij nog steeds heel erg Bono, maar omdat ik zo dicht bij hem ben, krijgt hij ook wat kwetsbaars. Dat is misschien ook de reden dat z’n zang, waar in de loop der jaren steeds meer kraakjes in zijn gekomen, extra intens bij me binnendringt. Opeens hoor ik de stem van een jong meisje meezingen. Ik draai me naar rechts en zit plotseling in haar bescheiden woning. ”

Donderdagavond keek ik m'n ogen uit bij de DocLab expo van het IDFA in de Brakke Grond, Amsterdam waar ze 30 virtual reality en digital storytelling installaties hebben. Wat een intense ervaring was het. Ik ben compleet overtuigd van de werking van VR als een ‘empathie machine’ zoals VR maker Chris Milk het noemt. Dit gaat grote implicaties hebben voor film, maar ook nieuws, kunst en politiek. Ik schreef dit blogje over m'n ervaring.

Goed, met deze tip alleen al kun je het hele weekend zoet zijn, want deze blogserie is alles bij elkaar geteld ongeveer een compleet e-book. Maar het is het wel waard. ‘Wait, but why?’ is het motto van Tim Urban, een bloggende filosoof, die door het stellen van deze vraag op verrassend heldere en hilarische antwoorden komt op allerlei kwesties van uitstelgedrag tot kunstmatige intelligentie. Maar zijn blog over Elon Musk, de legendarische man achter Tesla en SpaceX, is werkelijk de kers op z'n werk. Tim beschrijft namelijk niet alleen wát Musk allemaal doet, maar ook wáarom en probeert daarmee een antwoord te geven op wat hem zo succesvol maakt. Wat blijkt? We kunnen allemaal Elon Musks zijn.

Wearable techology, oftewel techno-mode, maakt allerlei krachten om ons heen zichtbaar die we nu voor lief nemen. Deze jasjes bestaan uit een soort schubjes die open gaan staan als je flink zweet. Hoe het werkt? Het materiaal is geprint met bacteriën die reageren op lichaamswarmte. En als dat wordt verfilmd met twee dansers dan heb je wel een heel poëtisch geheel. 

Aaron Betsky, één van de bekendste design- en architectuurcritici ter wereld, schreef een prachtige ode aan Manhattan. Met een wrang randje. Want doordat de stad steeds duurder wordt om te leven - een proces dat overigens in wel meer steden speelt- , is deze dus voor steeds minder mensen toegankelijk. En daardoor wordt Manhattan uiteindelijke het ultieme filmbeeld, iets dat je slechts van afstand kunt bewonderen, maar niet meer in kunt leven: “A place where those who produce the images to which we aspire – from the art at MoMA and the Met, to the verities and falsities of the New York Times and Fox News – make their home. Manhattan is theirs; we just get to admire it.”

Er wordt wat afgetwitterd over Amsterdam hoor. Niets wonderlijks daaraan. Maar het blijkt dat als je een locatie koppelt aan al die tweets, dat de onderwerpen fascinerend nauwkeurig overeenkomen met de daadwerkelijke offline omgeving waar mensen rondlopen. En zo kun je dus een kaart maken waarin je een prima beeld krijgt van de stad, iets dat Mark van der Net dus ook gedaan heeft. Hier vind je de grote versie van Marks tweet-kaart waar je lekker rond kunt scrollen. 

Zo, je kunt weer een weekje tegemoet met deze tips. Meer vind je trouwens op m'n blog, scroll away sailor! Ken je meer mensen die ‘t tof zouden vinden om hun weekend te beginnen met dit soort tips? Tip ze dan even en dwing ze desnoods om zich hier in te schrijven. 

Fijn weekend! 

Sanne (@sanne_vd_beek)