Nu Virtual Reality steeds meer mainstream aan het worden is (bij de Hema kon je eind vorig jaar zelfs voor 15 piek een VR bril aanschaffen, dan weet je ‘t wel), is het de hoogste tijd om eens kritisch te kijken en een ethische code op te stellen. Zodat je bijvoorbeeld niet van dit soort enge taferelen krijgt, waarin tientallen onschuldige VR gebruikertjes aan de goodwill van de machtige Mark Zuckerberg zijn overgeleverd, die als enige kan zien wat er echt gebeurt.
Twee Duitse filosofen, Michael Madary en Thomas Metzinger, brachten daarom vorige maand een
eerste officiële VR code van ethiek uit. Hoogste tijd vonden ze, omdat de VR hype zich nu nog vooral concentreert op het spannende belevenisaspect. Maar dit is een technologie die veel verder gaat dan slechts een belevenis zoals je die met het kijken van een film of spelen van een videogame creëert, dit heeft grote psychologische effecten:
“VR technology will eventually change not only our general image of humanity but also our understanding of deeply entrenched notions, such as ‘conscious experience,’ ‘selfhood,’ ‘authenticity,’ or ‘realness. […] Unlike other forms of media, VR can create a situation in which the user’s entire environment is determined by the creators of the virtual world. […] [This] introduces opportunities for new and especially powerful forms of both mental and behavioral manipulation, especially when commercial, political, religious, or governmental interests are behind the creation and maintenance of the virtual worlds.”
Eerste experimenten met VR technologie tonen trouwens aan dat ook na de VR ervaring er nog blijvende effecten zijn. Zo vertonen mensen die Superman zijn 'geweest’ meer altruïstisch gedrag en mensen die in de VR omgeving een lichtere of meer getinte huid hadden een vermindering in voorkeur voor een bepaalde huidskleur.