Hier heb ik weer een lekker verontrustend tech-bericht voor je uit dat gekke China. Binnen 7 maanden opent daar Boyalife Group, de grootste kloonfabriek ter wereld. Bescheiden doel voor het eerste jaar? Even een miljoen koeien klonen. Oja, en ze willen zich ook nog graag wagen aan racepaarden en politiehonden (om maar even totaal geen random dingen te noemen). 

Maar dit is nog niet eens het meest enge. Xu Xiaochun, de opperbaas van de kloonfabriek, stelt in het persbericht dat ze primaten (ja, dat zijn inderdaad wij mensjes…) ook kunnen klonen en alleen nog even hiermee wachten, omdat ze vrezen voor de reactie van het volk… 

Wat hiervan te geloven? In de New Yorker verscheen enkele dagen geleden een longread over DNA hackers dat goed de huidige stand van zaken weergeeft. Korte samenvatting: sinds het DNAhacking in de jaren 70 is begonnen, is er enorme vooruitgang gemaakt, maar hacken van mensen: nee, nog liever niet. In April is (weer) in China het meest vergaande DNAhack experiment gedaan, waaruit bleek dat er allerhande praktische problemen met de technologie zijn. En dan laat je alle ethische bezwaren nog buiten schot. 

Tot slot een grappige video over wat er zou gebeuren als het ons zou lukken om via synthetische biologie een verloren diersoort als de dodo terug te brengen. Welke plek zou dit beest in onze maatschappij krijgen? Als gezellig huisdier, of misschien wel als nieuwe smakelijke hamburger?

Voila, hier heb je het: één van de geheime achterdeurtjes van het internet. Onder de gemeenschappelijke noemer Dark Net zijn er momenteel zo'n 35 illegale markten waar je met één muisklik anoniem een beetje cocaïne of een vervalst geboortebewijs kunt scoren. 

Nu is het wellicht niet verrassend dat er online drugsmarkten bestaan. Het verrassende is dat ze werken. Zoals Jamie Bartlett schrijft in een preview van z'n boek ‘Dark Net’: “Dark Net-markten zijn een ongelooflijk riskante omgeving om zaken te doen. Verkopers en kopers zijn anoniem en zien elkaar nooit. Er zijn geen toezichthouders tot wie je je kunt wenden als de verkoper of de siteadministrators besluiten je geld in te pikken. Alles is illegaal en er bestaat een permanent risico op sluiting of infiltratie door wetshandhavers.” Maar ondanks dat alles, floreren de Dark Net-markten. Hoe kan dat? 

Het Dark Net is zich continue aan het ontwikkelen om een waterdicht betalingssysteem te krijgen. Waar het zich in de eerste fase vooral richtte op vertrouwen - verkopersbeoordelingen en borgstellingen - wil het nu een markt creëren waar vertrouwen helemaal niet meer nodig is. Dat gaat zo: alles werkt gegarandeerd dankzij krachtige encryptie en gedecentraliseerde systemen die niet kunnen worden opgerold of gecensureerd omdat productoverzichten, berichtenverkeer, betalingen en beoordelingen allemaal van elkaar gescheiden zijn en niet door één centrale partij worden gecontroleerd. 

En waarom moet jou dat interesseren? Omdat deze Dark Net technologie ook voor andere zaken op het 'gewone’ internet gebruikt kan worden. Zo opende vorige week de Amerikaanse nieuwsdienst ProPublica een versie van haar website die op net zo'n manier verborgen en anoniem is als een Dark Net markt. En hierdoor kun je bijvoorbeeld vanuit China (daar heb je het weer!) vrijelijk de site bezoeken zonder gebukt te gaan onder de censuur van de overheid. 

Netflix is dé meester in het aanpassen van zijn producten op gebruikers. Heb je een (jou onbekende) voorliefde voor een spannende twist na tien minuten bij het kijken van een serie? Netflix weet ’t en gebruikt dit om je series en films aan te raden die aansluiten bij deze voorkeur. 

In de museumwereld is dit principe van datamining ook een revolutie aan het ontketenen. Zo volgt het Guggenheim Museum in New York het signaal van mobiele telefoons en weet daardoor welke route bezoekers afleggen. Het Groninger Museum zette iBeacons in, kleine zendertjes,  waardoor het museum weet hoe iemand zich door het gebouw beweegt, zodat ze kunnen analyseren waar het druk is, wanneer mensen het restaurant bezoeken en hoe lang mensen stilstaan voor een kunstwerk. En het Van Gogh Museum experimenteert met camera’s die wel filmen, maar de beelden niet opslaan. Zo ontstaan real time heatmaps, waarmee bijvoorbeeld kan worden onderzocht hoe bezoekers gebruikmaken van de nieuwe glazen entree. 

Dit gegeven is natuurlijk al interessant op zichzelf, maar ook vanwege het feit dat jouw smaak wordt gekwantificeerd en geobjectiveerd. Zo schreef ik al eerder over de voorspelling dat filmrecensies zullen worden geschreven door het meten van biometrische data als je hartslag. En de Nederlandse ontwerper Merel Bekking is bezig met hét perfecte designobject te creëren voor Marcus Fairs, de oprichter van de grootste designblog van de wereld. Hoe? Door Fairs z'n brein door middel van een MRI scan te analyseren op z'n onbewuste smaak.  

Merci weer voor de aandacht! Door de week kun je trouwens meer technieuwtjes op m'n twitter vinden. Klik en volg! 

Fijn weekend! 

Sanne