Maar denken we alleen over hoe onze smartphone moet worden herontworpen om onze aandachtslekken tegen te gaan, dan schieten we tekort. Dan ben je alleen maar bezig met je te wapenen tegen aandachtsslurpers in plaats van je af te vragen waar jij eigenlijk je aandacht naartoe wilt laten gaan. We hebben een holistische kijk nodig op onze relatie met onze smartphone. De CEO van Netflix kreeg in april een storm van kritiek over zich heen toen hij stelde: ‘
Netflix biggest competition? Sleep’, maar dat is eigenlijk wel hoe we moeten denken volgens Harris.
Je hebt één zakje tijd per dag, en al die tijdknikkers kun je maar één keer uitgeven. Het is dus zaak om alles waar je nu tijd aan besteedt eens tegen elkaar af te zetten. Slaap je liever 8 uur per nacht, of geef je daarvan graag 1 uur weg om je favoriete serie te kijken, of om nog even door te kunnen werken? Wil je je werk zo snel mogelijk gedaan krijgen, of lever je graag wat van je productiviteit in om met je vrienden te kunnen appen of grappige filmpjes te kunnen kijken op Facebook?
Kortom: waar word je gelukkig van?
Om technologie te creëren die ons dient in 'Time Well Spent’ (tevens de naam van het techkeurmerk dat Harris wil instellen), moet onze technologie dus eigenlijk meer van ons weten dan nu het geval is. Het moet onze doelen, onze waarden in ons leven leren kennen en z'n plek daarin weten. Kortom: onze technologie moet onze grenzen leren kennen.
Hoe word ik het meest happy van Youtubevideo’s kijken? Op een moment dat ik daar tijd voor heb en het me niet in de problemen brengt met andere doelen voor die dag, in beperkte mate, zeg maximaal een uur. En ik wil vooral niet dat Youtube op m'n pad komt op momenten waarop ik kwetsbaar ben, zoals wanneer ik aan een moeilijk project werk waarbij ik toch al een gerede kans op uitstelgedrag heb, of wanneer ik naar bed ga (iets dat ik saai vind en waarbij ik makkelijk afgeleid kan worden door iets dat ook maar enigszins spannend lijkt).
What we want to do is block those moments that hijack your mind in ways you regret, and replace them with a different timeline—what you would have wanted to have happened instead. The resource we’re conserving is time.
Een ander voorbeeld dat Harris geeft is hoe technologie inspeelt op je kwetsbare momenten en hoe dat anders kan. Stel je voor dat je je eenzaam voelt, en daarom Facebook opent:
You open up Facebook. And in that moment, the designers in the control room want to schedule exactly one thing, which is to maximize how much time you spend on the screen. Now, instead, imagine if those designers created a different timeline that was the easiest way, using all of their data, to actually help you get out with the people that you care about? […]
And imagine instead that there was another button there saying, what would be most time well spent for you? And you click “host a dinner.” And right there underneath the item it said, “Who wants to RSVP for the dinner? […]
So imagine we’re running, like, a find and replace on all of the timelines that are currently steering us towards more and more screen time persuasively and replacing all of those timelines with what do we want in our lives.