Wat is Alex Blumberg toch een geweldige radiomaker. Als CEO van podcastbedrijf Gimlet heeft hij inmiddels deze 27 mensen in dienst, van wie er 24 blank zijn. Geen goede afspiegeling van de samenleving, dus daar maakt hij zich zorgen over. Stap 1 naar een minder witte werkvloer: met die 3 niet-blanken praten over hoe ze zich behandeld voelen. Maar dan blijkt hij meer blinde vlekken te hebben hij dacht. Hier mijn veel te lange uitleg bij NRC over waarom dit zo'n goede aflevering in een toch al zo sterke reeks is.

Dat dit (misschien wel) mijn favoriete podcast van het jaar is, heeft voor 100 procent te maken met een Glen Hansard. De Ierse muzikant is een van mijn helden. Het is zo'n onwaarschijnlijk charmante verteller dat ik met plezier ruim twee uur naar hem heb geluisterd. Met een enorme kater (omdat hij zich de avond ervoor heeft bezat met een Italiaanse kapper die hij tegenkwam) legt hij zijn kijk op muziek, liefde en het leven uiteen. Bijna alles wat hij zegt wil ik uitprinten en thuis aan de muur hangen.

Thomas de Veen (NRC) zegt: “Ik vond de proloog van deze aflevering van This American Life vrij briljant, waarin tienermeisjes vertellen over de psychologie van comments plaatsen op Instagram etc, de niet-aflatende stroom aan bevestigingen die deze meisjes op sociale media nodig hebben om zich gezien en gewaardeerd te voelen, dus een heel systeem van ongeschreven regels en de sociale druk die dat oplevert. Ik dacht: puber zijn was nooit zo stressvol, deze meisjes koersen af op een zenuwinzinking.”

Ik heb weinig zin om deze nieuwsbrief wekelijks te vullen met de talloze jahoor-podcasts-worden-nu-echt-groot-analyses die her en der verschijnen. Daar was dit stuk een paar maanden geleden terecht kritisch over. Toch voelde dit als iets wat ik niet mocht overslaan: dé vier redenen waarom de wind zo gunstig staat voor het medium, volgens Vox. (Maar nu weten we het wel, jongens.)

Mijn vriendin wees me eind vorige week op Pilot, een podcast van Stephanie Foo van This American Life. In de eerste aflevering laten zij en haar TAL-baas Ira Glass elkaar, regelmatig vol schaamte, hun allereerste radiowerk horen. Foo’s eerste poging tot een podcast heette, ironisch genoeg, Get Me On This American Life.

Na 30 afleveringen is er een einde gekomen aan de Nederlandse podcast Toendra (VPRO), waarin steeds in korte afleveringen (pakweg 15 minuten) iemands bijzondere verhaal werd verteld. Er komt als alles meezit wel een nieuwe podcast van de makers van Plots en Toendra aan.

De ‘Modern Love’-rubriek van The New York Times krijgt ieder jaar zo'n 7.000 persoonlijke essays over de liefde opgestuurd, waarvan er 52 worden geplaatst. Vanaf januari is de rubriek er ook als wekelijkse podcast, waarbij de verhalen worden voorgelezen door beroemde acteurs en actrices als January Jones (Mad Men), Jason Alexander (Seinfeld) en America Ferrera (Ugly Betty). Veelbelovend toch? Je kunt je nu alvast abonneren in je favoriete podcast-app.

Mijn NRC-collega Liza van Lonkhuyzen schreef vorige week over Sleep With Me, een podcast die met opzet zo saai is dat hij je helpt in slaap te vallen. Het is “expres net interessant genoeg om luisteraars af te leiden van hun eventuele zorgen, maar lang niet boeiend genoeg om ze wakker te houden”.

De afgelopen tijd volgde ik Chris Bajema bij het maken van zijn eerste podcast, Man met de microfoon. Voor NRC schreef ik deze reportage. “Het is zaak als eerste een vriendelijk iemand te hebben.”