Het was afgelopen vrijdag precies vijf jaar geleden dat Japan werd getroffen door een zware zeebeving en, als gevolg daarvan, een verwoestende tsunami en een kernramp. In podcast ARRVLS (spreek uit: Arrivals), over mensen die een verandering ondergingen, komt deze week Junji aan het woord. Junji is een Canadees-Japanse man die met zijn vrouw en twee kinderen naar Tokio verhuisde en voor een Japans bedrijf ging werken. Hier wat ik er bij NRC over schreef, inclusief links naar twee andere prachtige ARRVLS-afleveringen.

Zeven minuten, en daar kun je nog de advertenties vanaf halen: anderhalve minuut aan het begin en een minuutje aan het eind. Dus vertelt Nate DiMeo in vier minuutjes het verhaal van een Syrische vrouw die rond 1900 naar Amerika trok met de man aan wie ze was uitgehuwelijkt. Daar verbouwde ze land en bouwde ze aan een leven als Amerikaanse moslim. In de subtiele slotzinnen schijnt een politieke mening door. Een pareltje. The Memory Palace wordt maar beter en beter.

Dit is een van mijn favoriete podcastafleveringen, period. Eigenlijk moet je gewoon luisteren zonder enige voorkennis, behalve dit: het zijn de verhalen van twee vrouwen, die afwisselend aan het woord komen. (Ik dacht aanvankelijk dat het een en dezelfde was, en dat verwarde.) Geef dit 100 procent van je aandacht.

In samenwerking met Bureau Buitenland van de VPRO is NRC afgelopen week begonnen met een podcast. Daar werd binnenshuis al een paar maanden over gesproken, en ik ben blij dat het gelukt is. De ‘presidential podcast’ (daar kun je ook op zoeken om ’m te vinden in je podcast-app) is met VPRO-presentator Chris Kijne en NRC-correspondent Guus Valk. Kijne zit in Nederland, Valk in Washington. 

De een heeft zoveel moedermelk dat ze het door de gootsteen moet spoelen, de ander zo weinig dat ze er wanhopig naar op zoek is en bereid is honderden dollars te betalen voor een paar liter. Waarom is er geen manier om die twee met elkaar in contact te brengen? Een bijzondere aflevering van Reply All waarin hosts PJ Vogt en Alex Goldman even een stapje terug doen en producer Phia Bennin in de wereld van de moedermelkeconomie duikt.

Benjamen Walker stond op 13 november vorig jaar op het punt een aflevering over Parijs online te zetten toen hij alleen nog even wilde checken hoe je ‘arrondissement’ precies schrijft. Hij googelde het woord - en kwam er zo achter dat er op datzelfde moment aanslagen gepleegd werden in de stad waar hij een verhaal over had gemaakt. De aflevering ging in de la, maar is er nu toch. Over de toekomst van Parijs en waarom het 10e arrondissement zoveel Brooklyn-invloeden heeft.

Ik kan me altijd wel goed vinden in de eindeloze interesse van Ernst-Jan Pfauth (De Correspondent) in hoe succesvolle mensen werken en denken. Lifehacks, maar dan met diepgang. Onlangs raadde hij de podcast van zelfhulpauteur Tim Ferriss aan. Ik heb zelf nog niet geluisterd, maar Ernst-Jan zegt: “Ferriss doet als interviewer veel dingen waarvan je normaal denkt: doe dat nou niet. Zo heeft hij er geen problemen mee zich een paar minuten lang op de voorgrond te plaatsen. Hij springt ook vaak van de hak op de tak (zonder door te vragen), stelt ellenlange vragen, zaagt soms eindeloos door over details en is vrijwel nooit kritisch. Maar het gekke is: dit levert ontzettend open gesprekken op.”

Deze podcast van Gizmodo heette eerst Meanwhile in the Future. Dat bescheef iets beter het idee erachter: elke aflevering begint met een bepaald toekomstbeeld en komt dan terug naar het heden om erover te praten. Dit is een erg interessante aflevering over de ‘quantified self’. Meten we in de toekomst alles wat ons lichaam doet, zodat we er elke dag talloze keuzes op kunnen afstemmen?

Ik heb het al eerder gezegd hier: de aantrekkingskracht van fictiepodcast Welcome to Night Vale heb ik nooit goed begrepen. Ook de eerste aflevering van Alice Isn’t Dead, een nieuw fictieverhaal van dezelfde makers, sprak me (afgezien van de intrigerende instrumentale muziek van Disparition) niet bijzonder aan. Maar dat kan smaak zijn, dus oordeel vooral zelf, want veel anderen zijn er weg van. Wired sprak met de makers.

Nieuwe cijfers uit de VS: meer dan 1 op de 5 Amerikanen luisterde de afgelopen maand naar een podcast. Dat is 21 procent, ongeveer 57 miljoen in absolute aantallen. Veelzeggend voor de opkomst van het medium (en leuk) is ook deze handleiding voor hoe je als kerk podcasts kan maken. Want “as a church, you’re already producing high-quality valuable content each week.”

Dit blijft een vraagstuk voor podcastmakers: ze gaan niet zo snel viral als, bijvoorbeeld, zo'n gifje. Maar WNYC gaat het toch proberen, door kleine stukjes audio als video (met stilstaand beeld erbij dus) op sociale media te zetten. Het moet “kort” en “snackbaar”, en ze noemen het ‘audiograms’. Dan krijg je bijvoorbeeld zo'n tweet. Baat het niet, dan schaadt het niet, lijkt me, maar ik denk niet dat het heel erg zal baten. Omdat het nu eenmaal moeilijk is om sociale media (vluchtig, met verdeelde aandacht) te vervlechten met radio (lang, en loont alleen als je het je volle aandacht geeft).