Ha muziekliefhebbers,
Sinds de coronacrisis luister ik weer meer naar top 40-muziek. De afgelopen jaren hield ik de hitlijsten amper in de gaten en zelfs de grootste hits gingen regelmatig aan mij voorbij. Ik was dan ook verbaasd als mijn oudste zoons een hit feilloos mee konden zingen, die ik niet kende. Maar daar is nu verandering in gekomen.
Dat zit zo: wegens corona ga ik voorlopig met de auto naar het werk. Suboptimaal voor het milieu, maar ik vind het fijner dan met mondkapje in een net iets te volle treincoupé zitten en het is gemiddeld maar een keer per week. Naar Amsterdam luister ik NPO Radio 1, zodat ik op de hoogte ben van het laatste nieuws. Op de terugweg wil ik ontspanning en kom ik steeds weer uit bij Qmusic. En daar draaien ze hits, hits en nog eens hits.
Wees niet bang: in deze nieuwsbrief blijf ik schrijven over de beste nieuwe alternatieve popmuziek. Dit keer bespreek ik twee albums en een live-sessie, waar ik erg van onder de indruk was. Twee nieuwe platen ontbreken: van Bill Callahan (nog net iets te weinig beluisterd) en Angel Olsen (doe mij maar haar rijk georkestreerde vorige album).