Popcorn #28: Ariana Grande? Liever luister ik naar deze muziek

Hebben jullie ook wel eens dat je een album heel graag goed wilt vinden en dat het maar niet lukt? Dit probleem heb ik bij het massaal beluisterde en alom bejubelde thank u, next van Ariana Grande. Ik heb bewondering voor de productie en haar stem, maar waarom blijven na drie luisterbeurten de meeste nummers maar niet hangen en word ik niet geraakt? Niet mijn cup of tea.

Ik sta niet helemaal alleen. In NRC kreeg het album van de grootste popster van dit moment slechts twee ballen en OOR noemde het in een recensie “een doorsnee driesterrenpopplaat”. Het zal Ariane Grande een zorg zijn: ze is de eerste artiest sinds The Beatles die de complete top 3 van de Billboard Hot 100 verovert.

Gelukkig verscheen er de afgelopen weken genoeg muziek waar ik wél enthousiast over ben. Ik zet zeven tracks die je niet mag missen op een rij - een aantal van net verschenen albums.

Dat was een aangename verrassing: een dag na het versturen van mijn vorige nieuwsbrief kwam ik erachter dat Marlon Williams een prachtig live-album heeft uitgebracht. Regelmatig voegen dit soort registraties weinig toe, maar dat geldt niet voor die van het concert van de Nieuw-Zeelandse zanger in Auckland Town Hall.

Het geluid is kraakhelder, zijn band verkeert in prima vorm en bovenal bevestigt Williams dat hij ook op het podium een van de beste zangers van zijn generatie is. Met ongekende souplesse zingt hij veel werk van Make Way For Love, dat onverwachts uitgroeide tot een van mijn favoriete albums van 2018, maar ook een aantal verrassende covers. Hoogtepunt: zijn cover van Carried Away - vooral bekend van de versie van Olivia Newton-John:

Florence + The Machine mocht onlangs met Williams op het podium staan in Sydney, waar ze samen het mooiste popliedje van 2018 vertolkten.

De afgelopen dagen luisterde ik veel naar het debuutalbum van het zeskoppige Stats uit Londen, dat nog vrij weinig aandacht krijgt. Opmerkelijk, gezien vergelijkingen in de Britse pers met Talking Heads en LCD Soundsystem. Onterecht ook, want Other People’s Lives is de beste electropopplaat in lange tijd die amper zwakke momenten kent.

Luister maar eens naar het funky Rhythm of the Heart, het groovende I Am An Animal, het euforische Lose It en het zeer vrolijke The Family Business. Dit is de perfecte muziek voor de eerste zonnige lentedagen. Mijn favoriete track is het dansbare en onmiddellijk vertrouwd klinkende Raft, waarop de prettige stem van voorman Ed Seed (eerder bandlid van La Roux en Dua Lupa) opeens de hoogte in schiet. Verslavende plaat.

Vorige maand schreef ik al over Andromeda, de betoverend mooie single van Weyes Blood. Het nieuwe Everyday is iets minder dromerig en meer uptempo, maar ook dit keer grijpt Natalie Mering terug naar folkmuziek uit de jaren zeventig. In de videoclip wordt een feestje met vrienden bruut verstoord door een seriemoordenaar. Een fijn eerbetoon aan decennia oude horrorfilms.

Debuteren op je zeventigste en ook nog eens Nick Cave strikken voor een duet. Schrijver Larry “Ratso” Sloman, die eerder vooral achter de schermen samenwerkte met artiesten als Lou Reed en Leonard Cohen, kreeg het voor elkaar. In de ontroerende, traag voortslepende ballad Our Lady of Light vormen de breekbare stem van Ratso en de Cave’s bariton een mooi contrast. Op 5 april verschijnt debuutalbum Stubborn Heart.

Nick Cave komt op 26 mei naar het Concertgebouw in Amsterdam en een dag later naar TivoliVredenburg. Tijdens ‘Conversations with Nick Cave’ beantwoordt de zanger vragen van het publiek en kruipt regelmatig achter zijn piano. Het worden ongetwijfeld memorabele avonden. Helaas wel een dure grap.

Na de opwindende postpunkplaten van Idles en Shame van vorig jaar, gaat Fontaines D.C. vast dit jaar doorbreken. Het vijftal uit Dublin maakte op onder meer London Calling en Eurosonic al indruk met hun indiepunk en op 12 april verschijnt debuutalbum Dogrel. De rammelende single Big duurt nog geen twee minuten. Bekijk hieronder de videoclip (of hun verse optreden bij KEXP):

Ondertussen moest ik hard lachen om Idles die The Streets coverden. En The Streets? Die gaven vorige week een uitverkocht optreden in TivoliVredenburg. Kijk hier een uitstekende registratie van hun volledige show van een paar dagen eerder in Ancienne Belgique. Veel beter dan de shows op Lowlands destijds.

Dikke kans dat de Oscar voor beste muziek zondagavond naar Shallow (karaoke classic) gaat. Outsider is dit door Gillian Welch en David Rawlings geschreven nummer voor de Netflix-western The Ballad of Buster Scruggs van de gebroeders Coen. Tijdens de uitreiking brengt het tweetal hun eigen bloedmooie versie ten gehore - uiteraard met hun kenmerkende, prachtige gitaarspel.

Onlangs verschenen singles van Angelo De Augustine en Damien Jurado met fluitdeuntje, maar degene die fluiten tot kunst verheven heeft is natuurlijk Andrew Bird. Dikke kans dat jullie zijn weergaloze nieuwe single Sisyphus al gehoord hebben, maar waarschijnlijk hebben jullie deze mooie live-versie nog niet gezien:

Over een maand verschijnt zijn nieuwe album My Finest Work Yet. Ironisch bedoeld, of toch niet? Want tijdens dezelfde sessie speelde hij al meer nieuwe nummers en die klinken erg goed: het nog niet uitgebrachte Manifest en Cracking Codes en single Bloodless.

Op 18 juni geeft Andrew Bird een optreden in Paradiso. Kaarten zijn nog verkrijgbaar.

De besproken liedjes vind je op mijn Popcorn 2019-playlist, met verder nieuwe tracks van o.a. Charly Bliss, J.S. Ondara, Alicia Keys, Jenny Lewis, Bibio, Lizzo en Lucky Fonz III.

Voor het slapengaan luisterde mijn oma graag naar Met Het Oog Op Morgen. Gute Nacht Freunde. Daar draaiden ze ‘moderne’ muziek en had ze een nummer gehoord dat ze prachtig vond: 7 Secondes. Toen ik het als 12-jarige voor haar opzette, wachtte ze op dat ene moment - na 3,5 minuut. Het moment waarop Youssou N'Dour een noot minstens zeven secondes aanhoudt. De wijsvinger van haar rechterhand ging omhoog richting haar oor en daar verscheen die mooie twinkeling in haar ogen.

Vorige week was het vijf jaar geleden dat mijn oma op 91-jarige leeftijd overleed. De single van Youssou N'Dour en Neneh Cherry stond wekenlang op de tweede plaats en wist net niet de nummer 1-positie te bemachtigen. Bekijk hier de videoclip in zwart-wit. Vorig jaar bracht Cherry het album Broken Politics uit, dat positief ontvangen werd. Bekijk hier haar nieuwe videoclip, waarin mensen voortdurend met hun smartphones filmen.

De afgelopen weken las ik onder meer deze interessante artikelen:

Ik kijk vooral uit naar het derde album van The Gloaming dat vrijdag verschijnt, met moderne bewerkingen van soms eeuwenoude Ierse muziek. Op die dag ga ik ook naar hun optreden in TivoliVredenburg met een van mijn twee 8-jarige zoons. Hij speelt inmiddels 2,5 jaar viool en zal zeker onder de indruk zijn van de virtuoze fiddler Martin Hayes.

Verder verschijnen overmorgen ook deze albums:

Een week later (1 maart) kunnen jullie deze platen verwachten:

Veel luisterplezier gewenst!

David Haakman