Hey daar,

Zou het niet geweldig zijn als je een exoskelet kunt besturen met je gedachten? Met zo'n uitwendig skelet kun je dan veel sneller en langer rennen, hoger springen en zwaarder tillen. En misschien kun je zelfs speciale modules downloaden, zoals ‘voetballen als Lionel Messi’ of ‘snowboarden als Shaun White’.

Elke maand schrijf ik een toekomstscenario om je te verwonderen, inspireren, bang te maken en vooral na te laten denken over de steeds groter wordende rol van technologie in ons leven.

Veel leesplezier!

Peter

PS. Nog even als reminder: je ontvangt twee nieuwsbrieven per maand, op de eerste en derde dinsdag van de maand. In de eerste (deze nieuwsbrief) deel ik steeds een scenario. In de tweede, de volgende dus, deel ik een persoonlijke update van wat me bezig houd en interessante tips voor persoonlijke ontwikkeling, tools, films en meer.

Na het opstaan tilt Dennis zijn gevoelloze benen in het exoskelet. Op het nachtkastje ligt de neurale interface Liviu Alpha. De interface vertaalt de hersensignalen naar data voor de computer in het exoskelet. De computer vertaalt de data met algoritmes naar instructies voor de motortjes en evenwichtsmodules.

Het viel hem mee. Na een paar weken trainen en kalibreren werkt de aansturing van zijn exoskelet naadloos. Het voelt bijna zoals vroeger. Hij denkt niet eens bewust aan lopen. De intentie is voldoende. De kleine motoren voelt hij draaien en zijn rechterbeen gaat vooruit. Precies met de snelheid en afstand zoals hij had bedacht.

Drie jaar geleden werd Dennis verschrikt wakker in het ziekenhuis van Innsbruck, Oostenrijk. Door een klap op een rotsblok off-piste had hij een dwarslaesie gekregen, verlamd vanaf de vierde wervel naar beneden. Na het ongeloof, de woede, het verdriet en de schrik, is hij er nu redelijk aan gewend.

Deze ochtend loopt hij naar zijn favoriete koffiezaak. Multitasken gaat prima. Hij luistert naar de illustere jazzgrootheid Chet Baker, bestuurt onbewust zijn exoskelet aan en denkt ondertussen na over de aanbieding die hij heeft gekregen.

Liviu stuurde gisteren een nieuwsbrief over een nieuwe module. Snowboarden met je exoskelet. De Shaun White editie lijkt helemaal slick.

Maar hij twijfelt: snowboarden voelt als een onderdeel van zijn identiteit voor het ongeluk. Niet bij de nieuwe Dennis. En bovendien: hoe leuk is een afdaling als je niet zelf, maar een stuk technologie het werk laat doen?

Dit korte verhaal heb ik geschreven als opdracht voor instituut Clingendael. Het verhaal maakt deel uit van een langer artikel over brein-computer interfaces. Naast Dennis, heb ik ook korte toekomstverhalen geschreven over beurshandelaar Olivia en straaljagerpiloot Alison. Deze andere twee verhalen komen binnenkort ook voorbij in mijn nieuwsbrief.

Met het verhaal van Dennis verken ik de combinatie van twee technologische ontwikkelingen: exoskeletten én brain-computer interfaces.

Want dat verraste me namelijk toen ik me ging verdiepen in exoskeletten. Een skelet start een loopbeweging als de drager op een knop drukt. Niet heel verfijnd of aangepast op de intenties van de bestuurder.

Gelukkig is een toekomst dichtbij waarin een gedachte aan lopen direct wordt gevolgd door acties van een exoskelet. Zo las ik dit artikel over een project uit 2019 van Franse onderzoekers, waar proefpersoon Thibault zijn skelet kon bedienen met zijn gedachten.

In het geval van Dennis voel je dat deze combinatie zijn kwaliteit van leven drastisch verhoogd. Maar bij de snowboard-module merk je ook zijn vertwijfeling. Zorgt een perfecte afdaling waarbij het externe skelet alle bewegingen uitvoert voor hetzelfde gevoel van voldoening als dat je het zelf hebt geleerd en uitvoert?

1) Het verhaal van Dennis is losjes geïnspireerd op mijn gesprekken met Dennie Jager. Hij heeft een dwarslaesie en traint actief met het wandelen in een exoskelet. In mijn boek Supermens is hij de hoofdpersoon in hoofdstuk 5 ‘De brommer van Dennie’.

Elke keer als ik hem spreek of zie, ben ik onder de indruk van zijn enthousiasme, optimisme en ambities. Ter illustratie: hij studeert Technische Bedrijfskunde, werkt bij AVEBE, doet aan handbiken op hoog niveau, is bezig met een start-up ExoDevo én is actief met zijn stichting Walk On. Volg hem op Instagram (aanrader).

2) In het boek The Future of the Mind gaat de uitbundige natuurkundige Michio Kaku in op de toekomst van neurowetenschappen. Op basis van natuurkundige grenzen verkent hij visioenen zoals telekinese, avatars besturen en telepathie. Zijn visies voelen soms overdreven, maar hij onderbouwt zijn beweringen wel met natuurkundige principes.

3) Reminiscence is een matig ontvangen film uit 2020 met Hugh Jackman en Rebecca Ferguson. Nick Bannister (gespeeld door Jackman) begeleidt klanten die hun favoriete momenten willen herbeleven. Hiervoor zetten ze een hoofdband op die hun herinneringen lokaliseert.

Ondanks de lauwe ontvangst vond ik de film best aardig. Zo laat de regisseur de door de klimaatcrisis overstroomde steden Miami en New Orleans prachtig in beeld zien. Ook sterk zijn de vragen die de film opwerpt. Zou je bijvoorbeeld je favoriete herinneringen willen herbeleven? Of moeten dat vooral herinneringen blijven? 

Ik geef webinars en lezingen over de supermens, zorginnovatie en technologie-ethiek. Hieronder staat mijn agenda voor de komende maanden, onder voorbehoud van wijzigingen. Wie weet tot daar!

Bedankt voor het lezen! Deze nieuwsbrief is gratis, maar niet goedkoop om te maken. Je kunt me daarom op een aantal manieren helpen:

Stuur het door naar iemand die het leuk vindt, lees mijn boek, luister naar mijn podcast, huur me in om te spreken, voor een webinar of voor maatwerk (zoals een podcast op maat of als expert in panelgesprek). 😘