Dinst draagt haar dienstverlening per 1 april 2018 over aan Saar aan Huis. Daarmee komt er een einde aan mijn Dinst avontuur en start een nieuw avontuur. 

Samen met mijn gezin: Martine, Jorne (8 jaar) en Cazijn (5 jaar) gaan we ruim een half jaar naar Nepal. Daarmee komt er een lang gekoesterde droom uit waarover ik meer zal vertellen in een volgende blog.

Het besluit met Dinst te stoppen doet pijn in het hart, maar ik ben enorm trots op wat we bereikt hebben. Ondanks de grote dankbaarheid van de mensen die we helpen is het ons niet gelukt onze ambities waar te maken. We wilden met de allerbeste ondersteuning en een scherpe prijs in korte tijd het hele land laten ervaren dat het logisch en oké is om hulp te zoeken als je een dagje ouder bent. Dat is ons niet gelukt.

We hebben zoveel mooie, bijzondere en ook verdrietige momenten mee mogen maken. Wat me met name bij zal blijven is de enorme wil en kracht die er nog is bij mensen op leeftijd. Zoals bijvoorbeeld bij een dementerende meneer die we recentelijk hebben mogen koppelen aan een Dinstverlener waarmee hij samen gaat hardlopen.


Door onze activiteiten over te dragen aan Saar aan Huis kunnen we de kwaliteit van dienstverlening het best waarborgen. Voor de mensen thuis verandert er bijna niks. Dinst en Saar aan Huis zijn beide sociale ondernemingen met een zeer vergelijkbare manier van werken.