🔴⚪️ We hebben een HIT! 💥

We hebben een HIT! 💥 Blauwe M&M’s stond de hele week Top 5 bij de bestbeluisterde podcasts. Gemist? Luister dan nu de afleveringen over artiesten die (veel) te laat komen, drugs en hoe de backstage er werkelijk uitziet (met hilarische eisen van Kanye over het tapijt, de bloemen en douche in het GelreDome 🤣). Woensdag een nieuwe, over fanatieke fans. Geen aflevering missen? Abonneer je op Spotify of bij Apple.

Vorige week viel er weinig soeps te melden en sloeg ik een Nielsbrief over. Zoals vaker is de editie van vandaag dan extra gevuld. Geniet ervan!

De afgelopen jaren is het bijna elke maand raak: een artiest met een rijke catalogus verkoopt zijn rechten, masters of allebei voor miljoenen dollars. Inmiddels hoef ik het rijtje grote jongens en die paar meisjes die dat deden hier niet meer te herhalen.

Afgelopen week kondigde Universal Music aan de deal met The Weeknd flink uit te breiden en te verlengen. Die overeenkomst is niet per se vergelijkbaar met deals over catalogi vol hits en klassieke songs (al heeft The Weeknd inmiddels een indrukwekkend oeuvre opgebouwd en is het wachten op die Best Of met minstens zoveel hits als Duran Duran!), maar vermoedelijk wel de aanleiding voor deze interessante column waarin manager Alex Frankel van YMU vrij overtuigend filosofeert dat dergelijke miljoenendeals de komende jaren niet alleen voor de Dylan’s, Stevie’s en Bruce’s zijn weggelegd. Ook jongere artiesten met een kleinere catalogus en net iets minder hits zullen aanbiedingen krijgen. Frankel legt uit waarom:

Wie ook zo'n catalogus tjokvol hits had? De betreurde Henny Vrienten† 😢 Afgelopen week verschenen talloze artikelen, oude interviews en I.M.‘s naar aanleiding van zijn overlijden, en terecht. Zelf vond ik dit interview uit De Groene, waarin hij reflecteert op zijn roem, leuk om te lezen:

Drie Nielsbrieven geleden deelde ik een grafiek die elk jaar wordt geüpdatet en die ik dan trouw deel. Die grafiek laat zien hoe de verkopen van diverse geluidsdragers in de afgelopen 20-25 jaar verschoven. Iemand keek nog wat verder terug, tot 1977, en maakte daar een helder filmpje van:

Dat is het verleden. Interessanter zijn het heden en vooral de toekomst natuurlijk. Die gaan niet over downloads, cd’s, MP3’s of cassettes, maar over streams en vooruit, een paar lp’s en wat cd’s. En die streams jaag je (ook) aan met je tracks in de juiste en populairste playlists. Zijn die voor iedereen even toegankelijk? Natuurlijk niet. Lees maar hoe het zit:

Musically vat de belangrijkste conclusies in 4 korte alinea’s samen, maar bovenstaand artikel heeft een paar heel duidelijke grafieken en taartdiagrammen die zeker voor beeldlezers als ik iets toevoegen.

Dan de laatste taart die wordt opgesneden, en waar ik met veel belangstelling naar kijk: de inkomsten en restricties van appstores. Al jarenlang klagen diverse appmakers en bedrijven als Spotify dat Apple en Google een te groot deel van de inkomsten houden (± 30%), de facto oligopolisten zijn en zo dus de prijs bepalen en appmakers verbieden om met klanten rechtstreekse abonnementen binnen hun app af te sluiten. Ik snap die kritiek. Het gemor haalt vooralsnog weinig uit, maar Epic Games (Fortnite) is een hele, hele grote partij en speelt het nu hogerop voor hun meest recente acquisitie Bandcamp. The game is on. Boeiend:

TikTok volgt die rechtszaak vast ook met meer dan gemiddelde belangstelling, want de populairste app in het eerste kwartaal van 2022. Ook dat artikel bevat twee (2) leerzame en inzichtelijke plaatjes voor typische beelddenkers 😄 Doe er je voordeel mee!

Jazeker. Maar zo rooskleurig is die niet per se voor TV en film, aldus onderstaande kritische artikelen.

Het ene gaat over de wat tegenvallende cijfers van Netflix (200.000 abonnees liepen weg in Q1), die zeker niet 1-op-1 doorgetrokken kunnen worden naar audio (lees: Spotify en Apple Music), omdat je series en films niet zo herhaaldelijk kijkt als je muziek luistert. Podcasts zijn imho een wat meer vergelijkbaar verhaal.

Het tweede artikel, uit Vanity Fair, gaat over de durf en het lef waarom Netflix vaak is geroemd. De streamer nam in vorm, inhoud en release window vaak fikse risico’s en probeerde dingen uit die reguliere TV-makers en omroepen niet (meer) durven. Maar ook Netflix wordt volwassen, er staat veel op het spel en er wordt dus ook meer op safe gespeeld…

Leuk als je in de comments (onder 👍🏼 of 👎🏼) laat weten wat je de leukste en zinnigste onderwerpen in de Nielsbrief vindt. Of welke dingen ik er nooit meer in moet zetten. Hopelijk tot volgende week!