🔴⚪️ Tweemaal een Grote Glimlach 😄😄

Het hoeft niet altijd serieus, dus trap ik deze Nielsbrief af met leukigheid en muziek. Daarna is het janken of boos worden, of allebei tegelijk. Afsluiten doe ik met enig historisch perspectief en wat uitleg. En zo vinkt deze editie alle hokjes weer af! ✔️

De reacties in mijn omgeving zijn niet unaniem enthousiast – comeback-singles van mainstream wereldsterren schijn je met enige reserve te moeten verwelkomen –, maar ik vind de nieuwe Adele prachtig. Beter dan “Hello”. There, I said it. Kleiner gehouden, geweldig gezongen, subtiel opgebouwd en fantastisch geproduceerd. Vooral door allerlei dingen te laten, te kiezen voor een kick uit een drumcomputer in plaats van een pot obligate strijkers van Het Gelders Orkest.

Je kunt de klok erop gelijk zetten dat dagen uren na zo'n langverwachte comeback allerhande creatievelingen en grappenmakers bovenop de bandwagon springen, hun remixen en zelfgemaakte edits online gooien (als het ff kan met de toevoeging ‘official’), en zo in aandacht, YouTube- of Soundcloud-plays een graantje hopen mee te pikken van een gegarandeerde hit. Het resultaat is meestal lelijk en goedkoop, maar deze reggae remix (jawel, ook ‘official’) tovert een glimlach op mijn gezicht:

Het was niet het enige creatieve knip- en plakwerk dat Guuz me appte. Luister naar Adele in de reggaeton of in de mash-up met Bruno M. En op Twitter leerde ik al snel dat “Easy On Me” ook niet de eerste keer is dat Adele + reggae een goed huwelijk blijkt, luister naar dit oudje. Ook goed gedaan! Van meerdere kanten kreeg ik daarna deze remix, waarin ene Louis La Roche L'Adele laat klinken als een hit van Whitney Houston, Michael Bolton of Jennifer Rush. De creatieve comments onder die 80’s versie waren aanleiding voor een tweede, nog grotere glimlach, haha:

Heerlijk. Lang leve internet!

Het moederbedrijf gaat Meta heten, alles om af te leiden van de ene na de andere rampzalige onthulling over voornaamste dochter en langzamerhand duivelse money printing machine, Facebook 👺 Het dossier is metersdik en groeiende, The Verge zet wat erin staat op een rij:

Da’s een bescheiden ambitie van deze nieuwsbrief. Vandaag tweemaal financiën & contracten.

Allereerst een beetje historisch perspectief, gekoppeld aan actuele ontwikkelingen. In de Nielsbrieven van dit jaar besteed ik graag en regelmatig aandacht aan de opgelaaide interesse van grote investeerders die (weer) geloven in muziek, auteursrechten en muziekmaatschappijen als waardevolle belegging met grote potentie. Denk aan de beursgang van Universal Music en de aanhoudende bidding war waarbij grote publishers en relatief nieuwe spelers als Hipgnosis elkaar vliegen afhangen en silly money gooien naar Neil Young, Bob Dylan of Stevie Nicks.

Muziek als belegging, ook daarin liep David Bowie voorop. Music Business Worldwide legt uit hoe dat werkte in 1997 (Wiki ook), waarom investeerders 5 jaar later peentjes zweetten 🥕 en Bowies pionierswerk nu weer in zwang raakt:

Over Hipgnosis gesproken: querulant Merck komt naar Groningen! Ik zit vooraan en we gaan ons best doen om hem in De Machine te krijgen.

En over De Machine gesproken: daarin probeer ik deze week uit te leggen hoe TikTok het decennia-oude licentieprobleem van de muziekindustrie denkt op te lossen. Met een ouderwetse veiling! Ik verwijs daarbij naar een bere-interessant interview dat ik eerder in de Nielsbrief deelde. Voor uw gemak heb ik het er nogmaals onder geplakt: