Lijstjes zijn zo oud en succesvol als popmuziek zelf. Volgens The Guardian zijn de dagen van blanke-mannenlijstjes vol Beatles, Beach Boys, Queen en Eagles echter geteld (en gelukkig maar). Zo'n ronkend statement zorgt voor een sappige kop boven je artikel, en wordt onderbouwd met het voortschrijden van de tijd, de opkomst van streaming en moderne manieren van muziekconsumptie. Veruit het leukst is de slotalinea van dit artikel, So now what? Wat komt er in de plaats van onderstaand trio met een abonnement op de hoogste plekken in de Top 2000?

Ook op weg naar Vlieland? Tijd zat om er een paar leuke podcasts doorheen te jassen in trein of auto:

Taylor Swift staat sinds haar 15e (…) onder contract bij een platenlabel, maar die deal loopt eind dit jaar af. Als één van de bestverkopende artiesten wereldwijd heeft ze de deals bij wijze van spreken voor het uitkiezen, maar ook voor startende muzikanten zegt de keuze die zij maakt veel over mogelijkheden & veranderingen in de moderne muziekindustrie:

In eerdere Nielsbrieven berichtte ik over de major labels die hun aandelen in Spotify kort na de beursgang geheel of gedeeltelijk van de hand deden. Warner maakte daarbij goede sier door een deel van de winst onder artiesten te verdelen. Grote vraag: waarom cashten die majors zo snel? In onderstaand stuk een poging tot antwoord, al vind ik dat niet helemaal bevredigend en vooral een tikje zuur:

In ander nieuws:

Dat was het voor deze week. M'n voorraadkast is leeg, de Nielsbrief is weer winterklaar, mevrouwtje. Tot over anderhalve week!