De meeste links in elke Nielsbrief verwijzen naar internationaal industrienieuws, interviews of artikelen in het Engels. Voor de verandering staat deze editie vol Hollandsch spul 🇳🇱 Ook de Nielsbrief ontkomt niet aan de trend van meer lokaal product: support your local scene!

Na deze Hollandsche Nieuwe gaat de Nielsbrief even met vakantie: op de laatste dag van deze maand ontvang je de volgende editie.

Met de recente onthullingen bij The Voice is het verleidelijk om te zeggen “Ja, maar da’s typisch de TV-wereld!” Fout. Collega Malou Miedema legt in onderstaand artikel uit dat de structuur van de muziekindustrie maakt dat grensoverschrijdend gedrag op de loer ligt. Immers, die industrie draait voor een belangrijk deel om dat je iets van elkaar nodig hebt: airplay, een interview, boeking, festival, Megahit of andere aandacht. En voor wat hoort wat… 🤝 Dat gaat niet uitsluitend om sex (de focus op die excessen leidt misschien zelfs af van het grotere plaatje), maar vaak om subtielere maar niet minder giftige incidenten en gewoontes die maar niet willen verdwijnen en het een lastige, niet-veilige werkomgeving maken.

Malou was ook te gast in De Machine. Een gesprek in een podcast biedt ruimte voor wat meer nuance en toelichting. Zowel in het artikel als De Machine komen voorbeelden en verhalen voorbij, in het artikel geeft Malou wat meer concrete tips hoe de situatie in de muziekindustrie te verbeteren.

Je kunt dus kiezen of je liever leest of luistert, maar ik zou beiden doen.

Trouwe luisteraars van De Machine en lezers van de Nielsbrief weten dat dit zo’n beetje mijn favo muziekindustrie-onderwerp is: de snel ontsporende wapenwedloop rond muziekrechten, waarbij oude en nieuwe partijen crazy money naar songwriters gooien en catalogi opkopen 💸 Collega Atze de Vrieze vat de kruistocht samen waarover songpiraat en bijdehante aap Merck Mercuriadis vertelde in zijn panel op ESNS. Merck is hier veel vaker langsgekomen, maar nu dus in het Nederlands onder elkaar gezet wat zijn missie is en hoe hij die doelen denkt te bereiken.

En ook nu is de keuze aan jou: Atze vat Mercks missie annex PR-praatje goed samen, maar het voegt echt iets toe om de man te horen praten in De Machine. Ik beeld me in dat Atze en ik waardevolle context bieden en je hoort meteen waarom ik hem hierboven zo'n brutale aap noem 🦍

Na al dat lokale product toch ook een uitstekend twitterdraadje in het Engels 🇺🇸

Regelmatig verwijs ik hier naar de structuur van de muziekindustrie en de vorm van contracten. Het is lastig inschatten tegen wie ik het precies heb en vooral wat de voorkennis van verschillende lezers over dit onderwerp is. Niet al te groot, vermoed ik. Dan komt deze sterke en duidelijke twitterdraad van pas! Daarin legt de – in kringen – legendarische producer Steve Albini de veelvoorkomende structuur van een traditionele platendeal uit. Ik verschil iets van mening met hem over de eigen verantwoordelijkheid van bands en hun advocaat als het gaat om contract(onderhandeling)en (zeker na de eeuwwisseling was en is er meer ruimte om op het juiste moment bij de juiste partij met de juiste advocaat op je strepen te staan), maar soit. Lezen en veel van leren (via Ruud):

TL;DR: Albini legt stap voor stap uit hoe de basis van veel platencontracten is dat labels middels voorschotten (klinkt goed, maar is een sigaar uit eigen doos) en het stapelen van onkosten artiesten vrijwel oneindig aan zich binden. Elk voorschot, elke uitgave, studio, marketing, clip of promotrip wordt op de hoop gegooid en moet worden ingelopen (‘recouped’) op basis van je royalty’s. Gebeurt dat niet, dan worden opties vaak automatisch gelicht en contracten verlengd. Zo zit je vast.

Maar ik leg teveel uit: lees vooral Albini’s draad. De moeite!

Boeiend? Meer weten? Ik roep het nog maar ‘ns: lees. dit. boek.

Bovenstaande uitdeelzak kwam binnen via Maarten.

Uit de maandelijkse nieuwsbrief van Bart haalde ik een toffe Bowie-docu van BBC4, verteld door Pulp’s Jarvis Cocker: The Story of Ziggy Stardust. Wat een plaat, wat een held! Hij zou vorige maand 75 zijn geworden… 😢

Terug naar Nederland, terug naar papier. In twee kwaliteitskranten verschenen boeiende en leuke stukken die ik met plezier las: