🔴⚪️ Een flinke goedmaker 🎁

Een volle editie en – excuses voor het kransen van m'n eigen wijn 🍷 – bijna elk artikel is vandaag de moeite van het lezen waard. Niet alles is echter interessant voor iedereen, dus heb ik m'n best gedaan om elke link te duiden en van context te voorzien. Mag je zelf beslissen waar je klikt! 🖱️

Voor De Machine proberen we Stef van Vugt al een tijdje te pakken te krijgen. Woont gewoon in Oosterhout, maar hij pakt vooralsnog de hoorn niet op… 📞 We zijn razend benieuwd naar het reilen & zeilen van zijn succesvolle bedrijf, dat miljoenen streams pakt met regen, wind of subtiel electronisch geknetter en waar Rolling Stone dit artikel over schreef:

Waarin Stef uit Oosterhout zijn handelswijze als volgt verdedigt:

Hoe Strange Fruits precies werkt, om hoeveel geld dat zou kunnen gaan en hoe Van Vugt de algoritmes in zijn voordeel portemonnaie laat zoemen wordt voorgerekend en uitgelegd in deze bere-interessante twitterdraad:

Liever lui dan moe ☺️, ik copy-paste gewoon uit de vorige Nielsbrief:

Voor wie mijn gezever beu is en zich bij die eerdere nieuwsbrieven afvroeg “Waar maakt die gast zich druk om?” verscheen afgelopen week een interview online waarin TikTok’s Global Head of Music gedetailleerd uitlegt wat ze doen met muziek, hoe TikTok werkt, waarom het zo succesvol is en hoe ze dat de komende jaren willen uitbouwen. Na lezing snap je het, ook als je geen meisje van 14 meer bent:

Had ik al gezegd dat TikTok het speelveld voor hits (maken) serieus en ingrijpend verandert?

Er is een tweede serie Weird Hit Wonders van mijn Machine-maat Atze, en die is nog leuker dan de eerste. Er staan inmiddels 3 afleveringen online (Rieu, de Party Animals en Aqua), dit is mijn favoriet. Kippenvel 🐔 bij Rieu op de middenstip, live (!) in het STER-blok van Ajax - Bayern München:

Verder trekken Atze & ik het gordijntje voor Amsterdam Dance Event weg en laten zien hoe koortsachtig alles & iedereen achter de schermen aan het omboeken is nu er weer dingen kunnen. Dit hoor je alleen in De Machine! Collega Kilian Kayser vertelt smeuïg hoe hij met zijn band Personal Trainer tourde in de UK en vooral hoe hij daarvoor zowel het Brexit- als corona-monster een kopje kleiner moest maken. Grappig en verdrietig tegelijk. Het ‘taaie’ stuk mocht ik zelf doen: uitleggen wat de beursgang van Universal Music Group over de staat van de muziekindustrie zegt. Niet slechts taai, ook boeiend en leuk:

Onderstaand artikel over Warner Music illustreert het punt dat ik maak m.b.t. Universal/de industrie, zowel in deze aflevering van De Machine als de twee must-reads bovenaan de vorige Nielsbrief (‘Zoete wraak’). Het geld - in dubbeltjes & stuivers - komt overal vandaan, wordt alleen maar meer en de labels weten het steeds beter te pakken te krijgen:

Nu YouTube nog…

Tot slot een beetje off-topic, maar wel nuttig en interessant: regelmatig krijg ik de vraag waar te beginnen in de muziekindustrie, hoe kom je binnen? Daar is geen pasklaar antwoord op, maar ik herkende veel in Matthijs van Nieuwkerks verhaal in onderstaande podcast. Gaat over mazzel hebben, maar Matthijs legt heel goed uit welke kwaliteitsstandaard hij zichzelf altijd oplegde, hoe ver hij ging in dat perfectionisme, en zo het geluk ‘afdwong’. Ook zijn schaamteloze bekentenis dat hij veel heeft geleerd van het eindeloos imiteren van zijn helden herken en onderschrijf ik. Omdat ik vermoed dat onder de Nielsbrieflezers ook veel mensen zitten die hun weg nog moeten vinden in de industrie (welkom aan alle PXL-ers!) deel ik deze leerzame podcast graag. Sowieso prima serie:

Aansluitend een goed geschreven, doorwrocht essay hoe jezelf te bedruipen als artiest in 2021 als je niet The Weeknd bent. Spoiler alert: is bijna net zo makkelijk of moeilijk als 10-20 jaar geleden…

Vaste prik in de Nielsbrief: interviews met managers van Grote Meneren en Mevrouwen, die uitleggen hoe ze het doen, wat hun visie en geheim is. Dus als de manager van zo ongeveer alle Grote hedendaagse Meneren in Nederland aan het woord komt in een landelijke krant (het is nogal een hengstenbal in Nathans stal…), deel ik dat met genoegen:

Kritische kanttekening: uit dit interview maak ik op dat Nathan ‘ontzorging’ als zijn voornaamste taak ziet. Ben je er als manager door tickets naar Dubai en voor Drake in Ziggo Dome te fixen? Ik denk het niet. Ik mis een antwoord over zijn rol/verantwoordelijkheid om serieuze (PR-)problemen rond zijn artiesten te voorkomen of op te lossen, maar vooral zijn visie op de – in mijn ogen – belangrijkste taak van een manager. Dat is de vraag die hij zelf stelt, maar aanneemt als gegeven en het antwoord op schuldig blijft: hoe voorkomt hij dat zijn artiesten na een jaar of 10 zijn opgebrand? Hoe helpt hij ze aan carrières van Borsato- of Bløf-lengte? Ik lees het nergens in dit interview. Da’s jammer en een gemiste kans.

Dat klopt, maar nood breekt wet.

Ik las afgelopen week allerlei artikelen die ik interessant vond, maar niet logisch onder de eerste 4 rode koppen kon samenbrengen. Daarom hier. Noem het een allegaartje, de kruimels of een doggybag: lekker voor thuis, opwarmen niet nodig!

Ik werd zoals gezegd vorige maand 50, dus dit hete onderwerp in de jaren ‘90 heb ik van nabij meegemaakt. Anno 2021 lijkt het inderdaad een volstrekt achterhaalde discussie, mede dankzij het soort artiesten dat Nathan hierboven managet en dat sans gêne het een na het andere promoted product omhoog houdt op Instagram (en da’s prima verder). Toch veerde ik op toen iemand een podcast maakte over 'selling out’ (= als artiest je geloofwaardigheid verliezen door ‘commercieel te gaan’) en haar bronnen voor die podcast ook deelde. Dat laatste vond ik misschien nog wel leuker dan het eerste. Lijstje bronnen dus eerst, de podcast daarna:

Heb je nog puf na dit alles? Lees dan dit:

Ik geloof dat ik de haperende start van de Nielsbrief na het zomerreces met deze ene flink heb goedgemaakt. Volgende week dan maar weer een kleintje, of helemaal niks 😁 Tot dan!