In de trein onderweg naar het Vlaams Parlement kwam plots het besef over waar ik aan begonnen was. Wat moest ik hem in godsnaam vragen? Waarom had ik nu weer afgesproken? Nog een laatste keer zocht ik op Google naar relevante informatie waarover ik iets zou kunnen vragen.

Een klein uur later zat ik in zijn bureau, waar al snel bleek dat hij vooraf even zenuwachtig en nieuwsgierig moet geweest zijn als ik. We hadden al een bepaald beeld van de ander, zonder dat we elkaar ooit gesproken hadden.

Uiteindelijk hebben we meer dan drie uur gepraat - volgens mij ben ik in geen tijden zo lang met iemand in gesprek geweest. Uit alles wat gezegd werd zijn er twee dingen die al een week in m’n hoofd blijven rondspoken.

Zo hebben we uitgebreid over de media gepraat. In de trein had ik bedacht dat het interessant zou zijn om na te gaan welke media we allebei lazen, en hoe die onze meningen vormen. Al snel leerde ik dat hij het vertrouwen in de traditionele Vlaamse journalistiek kwijt was, en vooral Nederlandse of online media las. The Post Online, bijvoorbeeld, een platform dat vooral bekend is omdat het elke politieke kleur aan bod laat komen.

De traditionele media zouden doen alsof ze objectief zijn, maar toch vooral links zijn, zei hij. Kritiek die wel vaker valt. Met dat tweede ben ik het niet eens, maar het eerste valt me steeds vaker op. Ik deel drie krantenabonnementen met m’n ouders, en vind het fascinerend om te merken hoe hard ze verschillen. Niet alleen qua toon en invalshoek, maar ook qua onderwerpkeuze: thema’s die in één krant spelen komen vaak totaal niet aan bod in een ander dagblad. Wie de wereld uitsluitend via die ene krant zou bekijken, zou denken dat dat de maatschappij is. Ook via sociale media zien we berichten die aansluiten bij wat we al denken, met dank aan het Facebook-algoritme.

Tijd voor verandering dus, maar hoe pak je zoiets aan? Er zijn - volgens mij - verschillende opties. Zo zouden journalisten openlijker kunnen uitkomen voor hoe ze zelf tegenover een bepaald onderwerp staan, of meer benadrukken waarom een specifiek onderwerp aan bod komt. Kan, maar dan gaan we misschien terug naar de tijd van de verzuiling, wat alleen maar meer polarisering zal opleveren. Het is makkelijk om je te wentelen in gelijke meningen, maar veel begrip voor ‘de ander’ zal je er niet door krijgen.

Een andere - en misschien meer realistische - optie is kranten en tijdschriften inhoudelijk diverser maken zodat ze écht een blik op de samenleving bieden. Ook als dat inhoudt dat er soms opiniestukken en columns in staan waar we het absoluut niet mee eens zijn.

Wat het gesprek in het Vlaams Parlement zo interessant maakte, was dat we allebei niet van plan waren om de ander te overtuigen van onze visie. Door die knop om te draaien kon ik veel beter begrijpen hoe hij de wereld zag. Begon ik in te zien hoe hij redeneerde, en ontdekte ik waarom hij dacht zoals hij dacht. Niet dat ik het met zijn aannames en oplossingen eens was, maar ik zag wel in waarom sommigen dat wel deden. Net zoals ik dat twee jaar geleden probeerde te analyseren toen ik in New Hampshire met Republikeinen praatte.

Ik weet nu beter waarom hij zo overtuigd is van zijn standpunten en welk beeld hij voor de toekomst van de mensheid ziet - zowel positief als negatief. Of het in mijn ogen een realistisch scenario is doet er niet toe, want zo denkt hij misschien ook over mijn visie.

Toen ik aan mijn Gent M-vrienden over mijn ontmoeting vertelde stelde Fredo voor om 8 november - de dag waarop Trump vorig jaar de presidentsverkiezing won - uit te roepen tot Dag Van De Filter Bubbel. In aanloop naar die dag (en ook daarna) zou het interessant zijn om zo veel mogelijk in gesprek te gaan met mensen die op een volledig andere manier naar de wereld kijken. Zin om mee te doen? Go for it! Vergeet vooral niet te bloggen, vloggen, tweeten of mailen over de lessen die je eruit leerde. Binnenkort ploft de volgende editie van de meest onvoorspelbare nieuwsbrief ter wereld op je digitale deurmat. Is er een centrale gast die of een onderwerp dat je graag aan bod wil zien komen? Laat het dan gerust weten door me te mailen of tweeten! (Oh, en vertel je vrienden dat ze zich ook kunnen abonneren door hier hun mailadres achter te laten.)