Kan ik theatervoorstelling ‘Zij zagen Oorlog’ nog ergens zien?
Dat ik de vraag krijg is natuurlijk een direct gevolg van jullie fantastische reacties. Daarvoor kan ik niet dankbaar genoeg zijn. Het antwoord op de vraag is: ja. En tegelijk moet ik hier wat onduidelijk blijven, want ik heb nog weinig details. Zeker is dat ik ‘Zij zagen Oorlog’ volgend jaar in april en mei nog een aantal keren speel.
Waar staat de koffer voor?
Een koffer staat voor een reis. Een vlucht of een nieuw begin. Eenieder die mijn voorstelling gezien heeft, die weet dat de koffer beide rollen in mijn toneelstuk Zij zagen Oorlog speelt. Maar er zit ook
een heel persoonlijk kantje aan deze specifieke koffer en dat leg ik op mijn website uitgebreid uit.
Wat was het meest indrukwekkende moment?
Iedere voorstelling had wel één of meer bijzondere momenten. Ik heb genoten van iedere seconde. Gedreven door de actualiteit speelde ik de voorstelling overal vanuit mijn tenen.
Ik heb twee bijzondere momenten waarbij ik wil stilstaan.
Op 1 mei speelde ik in Zwolle bij Wresinski Cultuur en daar was een dierbare Russische vriendin met haar gezin. We trokken vroeger heel veel met elkaar op en onze kinderen speelden veel samen. Dat doen ze in het Nederlands en Russisch, want ze zijn allemaal tweetalig. Door plotselinge omstandigheden zagen we elkaar jaren niet. En naarmate de tijd dan verstrekt wordt de barrière om elkaar op te zoeken eindeloos hoog. Zij slechtte hem en die omhelzing vergeet ik de rest van mijn leven niet meer.
Tijdens de afsluiting op 9 mei in Amsterdam viel het licht even op het publiek. In een fractie van een seconde zag ik daar op de tribune een gezicht van 30-35 jaar geleden uit Charkov. Na afloop sprak ik met die kennis van toen. Ze was hier als vluchteling, met haar dochter en schoonmoeder, want de mannen zitten in de frontlinie. Op de één of andere manier maakte dat de cirkel rond.
