Op 27 mei 2017 verscheen mijn eerste en vandaag verschijnt mijn 50ste nieuwsbrief.

Als ik niet op een non-alcohol-diet stond, zei ik: Plóp!

Anderzijds: als je er 23 maanden over doet, om 50 wekelijkse nieuwsbrieven te laten verschijnen, ben je ook een dikke vette loser. Dat zijn er gewoon dik 50 te weinig.

De oorzaak: andere prioriteiten. En een nieuwsbrief maken die zélfs Jan Bennink oké vindt (@superjan vindt álle nieuwsbrieven ruk) kost simpelweg wel tijd.

Beschouw deze nieuwsbrief dus maar even als een bijpraatdingetje.

Nog één pagina, de voorpagina, en dan kan The Post Offline naar de drukker. En op en rond 10 mei landen de duiven bij de leden voor de brievenbus.

Deze keer géén oproep om alsnog lid te worden - dat weten jullie nou wel.

De afgelopen maand heb ik afscheid genomen van twee grote opdrachtgevers: Men’s Health en TVM.

Bij Men’s Health schreef ik sinds eind 2010 maandelijks columns en reportageseries, waarbij ik drie hoofdredacteuren versleet, waarvan ik er maar eentje ooit persoonlijk ontmoet heb: Jan-Peter Jansen, die mij daar binnenhaalde toen ik het het hardste nodig had (waarvoor dank!).

Bij TVM deed ik de coördinatie en eindredactie van twee kwartaalmagazines, TVM Actueel (wegtransport) en TVM Scheepvaart (kun je wel raden). Met name die laatste wereld heeft mijn hart gestolen.

Maar dat komt natuurlijk ook omdat mijn roots er een beetje lagen. Want wie staat er op deze foto die mijn vader ergens in de jaren ‘60 maakte aan boord van het schip van mijn tante Plony en ome Sjef (van der Pluijm)?

Juist!

Waar deuren dicht gaan, gaan ook altijd deuren open. Dus ik heb me op drie nieuwe activiteiten geworpen om te zorgen dat ik het baasje blijf bij een gemengd bedrijf.

Ik geloof heilig in een journalistiek waarbij de journalist een directe relatie opbouwt met zijn lezers. Daarom heb ik me aangesloten bij Backme.org, een website die het mogelijk maakt om ‘backers’ te werven die journalisten (en andere creatieven) rechtstreeks kunnen sponsoren, al vanaf 1 euro per maand.

De sponsors krijgen naast het dagelijkse ‘Briefje van Jan’ en de dagelijkse ‘99 woorden’ elke avond een exclusief ‘Toetje van Jan’ in hun mailbox. Dat kan van alles zijn; van een lang verhaal in de vorm van een doe-reportage tot een profiel en van zakelijke tips tot (vandaag!) een prachtig gedicht van onontdekte poëten als dr. Sid Lukkassen.

Na precies een maand durf ik wel te zeggen: dat kan wel eens groot gaan worden!

En nu hoor ik natuurlijk te roepen: WORD MIJN SPONSOR - HET KAN AL VOOR EEN EURO PER MAAND!!!

Kort verhaal (ik ben uitgever van de thriller ‘Moord in de Koopgoot’ geworden) lang.

Jullie weten wel dat ik een sentimentele dweil ben.

Op 18 augustus 2017 overhandigde zoon Bob in de Rotterdamse Boekhandel Snoek zijn eerste officiële boek ‘Ons Feyenoord’ aan Feyenoord-icoon Rinus Israel, een van de helden van mijn vader, goed twee maanden na het behoorlijk onverwachte overlijden van mijn moeder.

Bij die presentatie was ook mijn oud-Rotterdams Nieuwsblad-collega Rob Vente aanwezig (jullie snappen: links op de foto). Rob was na zijn pensionering auteur geworden van thrillers met een Rotterdamse en Feyenoord-invalshoek en vertelde dat de gezondheid van zijn toenmalige uitgever Hans Coolegem (ook een oud-collega) te wensen overliet.

Ik heb Rob, die met twee boeken per jaar een heel oeuvre aan het opbouwen was, toen beloofd dat ik zijn boeken zou gaan uitgeven als Hans Coolegem er mee zou stoppen. Niet om rijk van te worden, want dat word je niet van boeken uitgeven, maar omdat ik het leuk vond om te doen en het geweldig vond dat Rob niet achter de geraniums kroop, maar achter de computer (ik zal maar niet verraden dat hij dit jaar 80 wordt).

Aldus geschiedde. Hans’ gezondheidstoestand stond hem niet langer toe zijn uitgeverij te runnen, dus verschijnt bij ‘Uitgeverij VOF Buttkicken.nl’ deze week het eerste boek. En dat kun je kopen op de website van Rob, want die baas heeft gewoon zijn eigen website gebouwd, met Mollie en alles, DUS LAAT HEM NIET IN DE KOU STAAN EN KOOP DAT BOEK.

(Om het verhaal af te maken: er is een goede kans dat de officiële presentatie van Robs boek volgende week plaatsheeft bij… Boekhandel Snoeks. Ik hou er érg van als de cirkel rond is.)

We zouden dus 1 april ons Schrijfhuisje openen.

Maar jullie kennen mij: drukdrukdruk.

En jullie kennen mevrouw Dijkgraaf: even dit, even dat, even zus, even zo.

Met als hoogtepunt, “omdat dat ook zo gezellig is voor de bezoekers van ons Schrijfhuisje”, “even” drie alpaca’s kopen, “even” een nacht- en slechtweerverblijf voor de alpaca’s timmeren en “even” een omheining voor de alpaca’s maken.

“Even.”

“Even” in je broekje!

Bottom-line: op 1 juni opent ons Schrijfhuisje. Eerst “even” nog wat dingetjes doen.

PS. Leuke beesten! ;-)

O ja, tuurlijk, nu je al die moeite hebt gedaan om tot hier te komen, heb ik mijn drie belangrijkste schrijftips voor je op een rij gezet.

Gratis!

1 Hou het kort

2 Als je moeder het niet snapt, doe het dan over

Dat was het!

Met 1 en 2 heb je voorlopig wel genoeg aan je hoofd. Of niet dan?