Het winnen van De Tegel doet me persoonlijk enorm veel. Aan het begin van mijn loopbaan (rond 2011) was ik best onzeker of ik wel op lange termijn in de journalistiek kon blijven werken. Ik vrees dat dit tegenwoordig nog steeds voor veel beginnende journalisten geldt. Als jonge journalist krijg je nauwelijks kansen om jezelf te bewijzen, en is het erg lastig om een plekje voor jezelf te veroveren. De eerste twee jaar van mijn carrière waren ook niet bijzonder opmerkelijk, maar daarna is het langzaamaan steeds beter gegaan. Dat ik nu in het rijtje van Tegel-winnaars sta, voelt dan ook als een mijlpaal en een ongelooflijke bevestiging dat ik vroeg in mijn carrière de juiste keuzes heb gemaakt. 🙌
Genoeg navelstaren en emo-gedoe, en terug naar mijn werk. Vlak voordat mijn vakantie begon publiceerde ik een nieuwsverhaal voor ons project
De Vastgoedboeken. Elke gemeente waar Joods vastgoed tijdens de Tweede Wereldoorlog is onteigend en doorverkocht, heeft een korte vragenlijst gekregen. De hoofdvraag: weten jullie dat geroofd Joods vastgoed tijdens WOII is verkocht?
Het verraste me dat 80 procent hier niets van wist voordat ze onze vragenlijst kregen. Lichtpuntje is dat deze gemeenten tot op de bodem willen uitzoeken hoe dit precies zit. Maar het probleem daarbij is dat ze niet altijd even goed weten hoe ze dat onderzoek moeten uitvoeren.