“Wat ik wilde was mentaal en financieel sterker worden. Wat ik wilde was verhalen pitchen die belangrijk voor me waren en ze - let op - ook écht schrijven. Wat ik wilde was werken voor redacteuren die tijd voor me hadden, die ideeën voor verhalen wilden bespreken en mijn werk wilden verfijnen om het zo goed mogelijk te maken. Wat ik wilde was groeien en mezelf ontwikkelen, in plaats van te krimpen om toch vooral maar in het kleine hokje professionele ruimte te passen dat me was toegewezen en waar ik heel dankbaar voor moest zijn”.
Als dit is hoe er tegen het werken in een journalistieke organisatie aangekeken wordt, is het duidelijk dat er een probleem is. Maar tegelijkertijd worstelen lezers steeds meer met de vraag wie ze nog kunnen geloven. Amerikaans nieuws van de New York Times of van de Washington Post kun je vertrouwen. Maar kan ik Elizabeth Djinis vertrouwen? Geen idee. De fragmentatie van media gaat altijd ten koste van kwaliteit, en als journalistieke bastions uiteenvallen in duizenden stukjes van allemaal afzonderlijke journalisten, wie kan ik dan nog geloven?
Wel een goed artikel trouwens, van Elizabeth Djinis.