Facebook’s statement was meer dan duidelijk: “In response to Australia’s proposed new Media Bargaining law, we’ll restrict publishers and people in Australia from sharing or viewing news on Facebook” Het feit is bekend. Er mag geen nieuws van grote uitgevers meer gedeeld worden op Facebook. Het gevolg ook; die uitgevers verloren bijna direct 20-25% van de bezoekers op hun eigen sites. Een Pyrrhus overwinning. Maar wie heeft er nu gelijk? Sorry voor de ‘wall of text’, maar hier is wat duiding;
(1) Publiceren op het internet is niet hetzelfde als uitzenden. Het internet is geen gereguleerd, beperkt, openbaar spectrum. Daardoor ontbreken de traditionele poortwachters. Dat is op zich fantastisch voor de democratie en een groot voordeel voor onze hele samenleving.
(2) Iedere media partij op internet is verantwoordelijk voor zijn eigen lot . Je kunt marketingmateriaal maken, een strategie bedenken om verkeer naar je sites of apps te leiden en aan dat publiek vervolgens geld verdienen. Jarenlang hadden krantenuitgevers een oligopolie, beschermd doordat de distributie in handen was van slechts een paar bedrijven. De enorme winsten die ze maakten met rubrieksadvertenties voor banen en auto’s droogden op door autosites en banensites. Dat was niet de schuld van Mark Zuckerberg.
(3) Facebook heeft al die share en like knoppen niet op die nieuwswebsites en hun mobiele apps gezet. Dat doen de uitgevers zelf. In de angst anders af te nemen in relevantie en aandacht van lezers te verliezen en in de hoop om verkeer vanuit Facebook te converteren naar nieuwe (betalende) abonnees.
(4) Het onvermogen van sommige uitgevers om dat verkeer om te zetten in (betaalde) abonnementen is het probleem van die uitgever en heeft niets met distributie te maken. Ik betaal voor Netflix, de AD app, de Volkskrant, Amazon Prime, Disney+ en mijn internettoegang. Ik ga vaak genoeg rechtstreeks naar nieuwssites. Ik gebruik Facebook niet om nieuws te lezen. Als consumenten een nieuwssite nooit rechtstreeks bezoeken, maar er alleen af en toe op terecht komen via Facebook, is dat niet de schuld van Facebook. Dan is hun content simpelweg niet goed genoeg.
(5) Facebook biedt een enorm scala aan diensten die ik handig vind: foto’s en berichten delen, messaging, de mogelijkheid om content te lezen over sporten, apparaten en games waarin ik geïnteresseerd ben, contact houden met mensen die ik anders uit het oog zou verliezen, enzovoort. Mijn vrienden op Facebook kies ik zelf en zij zorgen op hun beurt voor de samenstelling van de inhoud door wat zij delen. Ja, daarbij ben ik deels afhankelijk van het filtereffect van het algoritme, maar ik kan altijd nog rechtstreeks naar de feed van een vriend of kanaal gaan.
(6) Geen enkele consument is verplicht Facebook te gebruiken. De reden waarom mensen dat doen en waarom het wereldwijd het grootste netwerk is, is omdat het product massa heeft, goed ontworpen is en het altijd werkt.
(7). De inhoud van uitgevers is rechtstreeks beschikbaar via hun website, dus ook al verwijdert Facebook die inhoud van haar platform, dan is die content nog steeds beschikbaar. Facebook pakt niemand iets af.
(8) De Australische mediamarkt loopt enorm achter. Vergeleken met andere landen kwam er pas heel laat een commercieel TV aanbod en dat aanbod wordt nog altijd gecontroleerd door slechts 3 omroepbedrijven. Australië heeft echt hele slechte breedbandverbindingen in vergelijking met andere landen in de regio. Ook dat is niet de schuld van Facebook. Het land wordt geregeerd door een rechtse coalitie die niet in bandbreedte geïnvesteerd heeft, de publieke omroepen uitholt en impliciet privatiseert via het verlenen van gunsten aan mediamagnaten zoals Rupert Murdoch.
(9) De conclusie is simpel. Facebook heeft Australisch nieuws niet nodig en Australiërs zijn prima in staat online nieuws te lezen en gebruik te maken van Facebook zonder nieuws. Facebook weet dat en is niet van plan zich in een precedent te laten lokken omdat de Australische regering en de lokale uitgevers Facebook graag meer belasting willen laten betalen. Het is goed voor het open internet dat Facebook niet akkoord gaat met een “link tax”.
Let wel; ik denk echt niet dat Facebook deze positie inneemt vanuit de puurheid van hun idealen. Het is een super commercieel, competitief, glibberig en soms zelfs agressief bedrijf. Maar in dit geval heeft Facebook gewoon groot gelijk. En het verschil met Google is dat Facebook in dit geval een principieel standpunt inneemt, in plaats van overal uiteindelijk met (smeer)geld te strooien om toch de deur open te krijgen zoals Google doet. Complimenten daarvoor.
LINK.