S03E02 — Boekentips

Als ik later groot ben wil ik een boek schrijven en ik vermoed dat ik in 2019 een groot ben. Dan komt mijn boek Autonomie, over autonomie.

Tot die tijd ga ik boekjes lezen. Om er achter te komen wat autonomie is en wat er mee te maken heeft maar vooral, kom ik nu achter, om er achter te komen dat ik nog achter veel dingen moet komen. Of: ik weet steeds beter wat ik niet weet.

En hoewel dat stoer klinkt, is die overtuiging natuurlijk onwaar. Net als deze. Omdat je niet weet wat je niet weet.

Nouja, deze boekjes las ik onlangs: 

Reinier Spreen is de zoon van juf Ali uit Hoogeveen. Dus dat is helemaal mooi. En extra mooi is dat zijn voornaam een palindroom is. 

Tot zover de vorm. Dan nu over naar de inhoud.

De quagga is een inmiddels uitgestorven dier dat voorkwam in Zuid-Afrika. En toen de laatste stierf (in Artis in Amsterdam) wist niemand dat dat de laatste was. Het boek van Reinier Spreen vertelt over de erfenis van de quagga (dat steppezebra’s z'n naam in hun latijnse naam dragen—Equus quagga) en over hoe er vroeger en nu om wordt gegaan met natuurbeheer. Leuk om te lezen en ik ben er ook achter gekomen dat er een zebra op de cover van mijn boek Autonomie moet. Want als er een dier is dat autonoom is, dan is het wel een zebra.

Klaas was lang verslaafd aan drank en drugs en dat zorgde voor nogal wat problemen. Toen hij in Zuid-Afrika aan het afkicken was, ontdekte hij hardlopen. En omdat Klaas behoorlijk goed kan schrijven, las dit boek lekker weg. Terwijl ik ook de openhartigheid enorm kan waarderen. Ik kreeg zelfs zo'n zin in hardlopen dat ik dat morgenochtend ook ga doen. Om 7 uur. Met Klaas Boomsma.

Ik las dit boek op de Filipijnen terwijl ik niet heel veel anders te doen had dan boeken lezen. En ik heb er veel van geleerd. Onder andere wat autonomie volgens Csikszentmihalyi is (niet reageren op waardering en straffen uit je sociale omgeving), wanneer je flow kunt ervaren (als je een taak doet die mooi balanceert tussen uitdagend en binnen je vermogen) en waarom ik voor planten zorgen zo leuk vind (omdat ik zo mijn eigen omgeving creëer en vorm).

Als je dit een leuk boek vindt, trap je dus in de goeroepraat van Jan. Voor een boeddhist is ‘ie veel te zeker van z'n zaak. Wat ik in dit boek leerde is dat de relatie nooit een einddoel moet zijn. Maar hij vindt ook dat alle ongemak in het leven voortkomt uit zelfafwijzing. Daar ben ik het niet mee eens.

Ik was ongeveer de laatste op de wereld die dit boek las. Ik vond het leuk omdat het onderwerp eigenlijk precies het onderwerp was van een studie die ik heb gedaan: Sociale Geografie. Om dezelfde reden vond ik het boek niet heel spannend. Brag alert: ik wist bijna alles al (en als je Cosmos hebt gezien, A Short History of Nearly Everything, Een kleine geschiedenis van de wereld en Guns, Germs & Steel hebt gelezen, dan is het niet heel nieuw meer). De laatste hoofdstukken over kapitalisme vond ik het tofst. En ik denk niet dat ik z'n volgende boek ga lezen.

Een boek over een man van zeventig die naar het Griekse eiland Hydra gaat om daar, met een koffer vol filosofieboeken, er achter te komen wat een goed leven is. Het boek ontroerde me en leerde me over oude filosofen. En belangrijker: ik ben niet meer bang om oud te worden. Lees het boek vooral (het is toch niet zo dik).

Als je graag wilt dat ik vaker de boekjes die ik lees (kort) review, laat het dan even weten. En sowieso staan ze wel op m'n Instagramstories.

Groeten,

—Jelmer