Tot slot:
Boekblad, vaktijdschrift voor de boekenbranche, vroeg naar aanleiding van
Goede mannen door Immer of ik de rubriek ‘In het nieuws’ wilde invullen. Iemand uit het vak die zelf in het nieuws is, reageert op het nieuws. Dat idee. Copy-paste omdat de overlap tussen Boekblad- en Hybrid Monthly-lezers zo klein is:
Wie op een nieuwe manier literatuur en technologie combineert, heeft direct mijn interesse. Dat geldt ook voor Ontspoord, de WhatsApp-thriller geschreven door Melle Runderkamp en ‘uitgegeven’ door de NS in de vorm van 210 berichtjes die lezers op gezette tijden kregen toegestuurd.
Doet me denken aan de chatfictie-apps die populair zijn in de App Store, volgens mij was Hooked de eerste: spannende verhalen in de vorm van gesprekken tussen fictieve personages. Met een briljant businessmodel: wil je weten hoe het verder gaat, dan moet je wachten óf betalen.
Tegen mensen die zich zorgen maken over ontlezing zeg ik graag dat de gemiddelde Nederlander vermoedelijk nooit eerder zo veel gelezen heeft als nu op WhatsApp (en andere social media), en Ontspoord buigt dat verschijnsel mooi in de richting van de literatuur. Wel jammer dat er ook foto’s en filmpjes werden gebruikt om het verhaal te vertellen, hoezo is het geschreven woord niet toereikend?!
Interessant is dat maar een beperkt aantal mensen mee mocht lezen: 2.000 in totaal. En het zat zó vol, je moest er als de kippen bij zijn. Een poging om schaarste en daarmee belangstelling te creëren, of een technische beperking? Enfin, nu weet je waarom ik er geen inhoudelijke uitspraken over doe…
Het enthousiasme over de Poëzieweek groeit, las ik op Boekblad.nl, net toen ik dit evenement voor het eerst was tegengekomen in mijn dagelijks leven.
Ik loop de Centrale Bibliotheek in Utrecht binnen om rustig te kunnen typen en bestel een kopje koffie, waarop de koffiedame vraagt of ik er een gedicht bij wil. Zoiets weiger je niet, en dus word ik gedirigeerd naar een poëziepaal van paarsgeschilderde afvoerpijp, met een feloranje knop.
Mijn aanname dat ik met een soort
Short Story Dispenser te maken heb, blijkt niet te kloppen. In plaats van een printje krijg ik een voorgelezen gedicht. Een anonieme dichter declameert dat hij zijn hoofd tussen iemands borsten drukt. In de volle, stille bibliotheek klinkt het nogal hard.
‘Het rijmt,’ constateer ik hardop. De koffiedame lacht. Ze zegt dat ze jaloers is op de dichter die hier geld voor heeft gekregen en overhandigt me mijn cappuccino.
Het aantal optredens van dichters en participerende boekhandels tijdens de Poëzieweek is gestegen, las ik op Boekblad.nl. Het aantal ongemakkelijke momenten ook, maar dat stond er niet bij.
Tot slot toch nog even ‘mijn’ bericht: Goede mannen door Immer staat sinds begin januari in de iOS App Store. Je kunt de laatste roman van Arnon Grunberg nu dus lezen op je iPhone of iPad, met het muziekstuk Canto Ostinato op je koptelefoon (Grunberg schreef het boek grotendeels op deze muziek, vandaar) en dat allemaal in de lees-app die ik Immer heb gedoopt. Downloaden is gratis, probeer het zeker even.
Vijf jaar geleden alweer begon ik met het idee dat het e-book veel beter kon. Als er maar wat meer liefde werd gestopt in het maken ervan, en als de mogelijkheden van de techniek maar wat beter werden benut, bijvoorbeeld door preciezer en slimmer te reguleren hoe de tekst op het scherm verschijnt (in uitgekiende, overzichtelijke porties).
Inmiddels is gebleken dat mensen de Immer-app inderdaad waarderen, ik krijg veel enthousiaste reacties. En Apple riep ’m meteen uit tot app van de dag.
Toch kan ik niet lang stilstaan bij deze mijlpaal. Er zijn nog zoveel meer ideeën voor de toekomst van lezen op het scherm. Zo heb ik het idee dat er veel mensen rondlopen die meer zouden willen lezen, en dat een app ze daarbij zou kunnen helpen. Aan de slag dan maar weer. Als je dit leest en denkt, ‘ja, zo zie ik het ook!’, meld je dan vooral via
niels@immer.app.
Tweet
Deel