Los uiteindje

De New Yorkse bieb zit op Instagram, en wil daar klassieke verhalen toegankelijk maken voor een nieuw publiek. Met veel kleur en (tekst)animaties is het best een tof vormexperiment. Eerder werden onder meer Poe en Kafka gepost als Stories, en nu, precies op tijd voor kerst, Charles Dickens. Klik op de highlights om ze te kijken/lezen.

Dit klinkt gaaf: een puzzelgame waarin je een fictieve buitenaardse taal moet leren. Nu beschikbaar op Steam en Itch.

De Switch-uitgave deze week van Firewatch biedt een goede reden om die verhalende game ook eens te gaan spelen. (De andere literaire Switch-release waar ik naar uitkijk, Kentucky Route Zero TV Edition, is helaas uitgesteld tot 2019.)

Over computerbemoeienis gesproken: lees vooral even deze tweetstorm aan de hand van Maniac-maker Cary Fukanaga. Een Netflix-algoritme zou hem erop hebben gewezen dat het script van één aflevering te complex was, waarop hij besloot die aflevering te schrappen.

Een zorgelijke trend? Of precies hetzelfde als de aloude neiging van filmbonzen om hun investering veilig te stellen middels testscreenings?

En nu ik het toch over Netflix en algoritmes heb, de streaming-videogigant is al een tijdje bezig met interactieve tv. Onder andere zou er een Black Mirror-aflevering aan zitten te komen waarin de kijker kiest hoe het verhaal verder gaat. Benieuwd wat oud-gamejournalist Charlie Brooker hiervan gaat bakken.

Steven Spielberg heeft nou niet bepaald een herwaardering nodig, maar ik zag in zijn versie van War of the Worlds laatst ineens een film over de Holocaust en in dit praatje laat Mike Hill mooi zien hoe breed en diep Jurassic Park over familie gaat. Zijn observatie over het echo-apparaat is briljant:

Veel tools sturen impliciet (en soms expliciet) aan op één ideale manier van werken. Het fijne van de ‘all-in-one workspace’ Notion is hoe vrij het je laat om je eigen werkwijze te kiezen. Je begint simpel, maar kunt het (bijna) net zo ingewikkeld maken als je zelf wilt, of per project nodig hebt. Het doet wel wat denken aan een oude favoriet, TaskPaper (ook een combinatie van outliner en wiki) maar dan nog veel flexibeler én online, met veel samenwerkingsmogelijkheden.

Vandaar dat ik de afgelopen maanden al mijn aantekeningen en projectbestanden naar Notion heb overgezet. Een tijdlijndatabase voor mijn roman in wording, een kanbanbord voor mijn leesapp, en vooral heel veel lijstjes. Ik zou zeggen, doe het ook.

Het schrijven zelf doe ik niet in Notion maar in een teksteditor. Maar ik ben geïntrigeerd door semi-analoge schrijfoplossingen zoals de FreeWrite (duur!) en Alphasmart Neo (minder duur maar wordt niet meer gemaakt).

Tegelijk ben ik beducht op het pleister-effect: uiteindelijk komt het niet aan op het gereedschap, maar op de routine en de discipline.

Een interessant experiment: maar liefst tachtig schrijvers werkten samen aan dit interactieve-fictieproject. Iedereen schreef en programmeerde één kamer. Overleggen was verboden.