Sinds mijn vorige nieuwsbrief werd er een ‘
meldpunt racisme en discriminatie’ opgestart. Ondergetekende gaat de verplichte disclaimer hier niet eens opschrijven en begint direct met de
maar: ik ben pricipieel tegen dit soort meldpunten.
Een deel van het idee bij de opzet is waarschijnlijk dat het juist buiten de bestaande instituties om moet gaan. Bij dit soort meldpunten bestaat echter het gevaar dat het echt op zichzelf gaat staan en het registreren het doel wordt. Dat lijkt niet erg, maar elke manager kan u vertellen dat er op doelen ‘gestuurd’ gaat worden.
De uitgangspunten zijn van het kaliber “daar kan niemand tegen zijn”, maar het moge duidelijk zijn dat een meldpunt niet alleen om melden kan gaan. Is dat wel het geval, dan is het een papieren tijger, krijgt het tanden dan onstaat een schaduwsysteem dat oordeelt over ieders functioneren.
Dat er veranderingen nodig zijn lijkt me duidelijk. Zijn de kritieken dat dezelfde mensen in de media steeds dezelfden uitnodigen immers niet breed gedeeld?