13 jul, 2020

Uw medianieuwsbrief met nog geen 5000 volgers

Door Gyurka Jansen • Editie #9 • Bekijk online

Sinds mijn vorige nieuwsbrief werd er een ‘meldpunt racisme en discriminatie’ opgestart. Ondergetekende gaat de verplichte disclaimer hier niet eens opschrijven en begint direct met de maar: ik ben pricipieel tegen dit soort meldpunten.

Een deel van het idee bij de opzet is waarschijnlijk dat het juist buiten de bestaande instituties om moet gaan. Bij dit soort meldpunten bestaat echter het gevaar dat het echt op zichzelf gaat staan en het registreren het doel wordt. Dat lijkt niet erg, maar elke manager kan u vertellen dat er op doelen ‘gestuurd’ gaat worden.

De uitgangspunten zijn van het kaliber “daar kan niemand tegen zijn”, maar het moge duidelijk zijn dat een meldpunt niet alleen om melden kan gaan. Is dat wel het geval, dan is het een papieren tijger, krijgt het tanden dan onstaat een schaduwsysteem dat oordeelt over ieders functioneren.

Dat er veranderingen nodig zijn lijkt me duidelijk. Zijn de kritieken dat dezelfde mensen in de media steeds dezelfden uitnodigen immers niet breed gedeeld?

An ocean of trolls

NPO onderzoekt Twitteraar met paar duizend volgers

Een opmerkelijke, ‘onthullende’, reportage bij KRO/NCRV’s Pointer ging over ‘twittertrol’ Driekus Vierkant. Bij de reportage gaan de journalisten op zoek naar de ware identiteit van de man achter het twitter-account ‘@driekusvierkant’. De vraag dringt zich echter op; waarom worden ‘onze belastingcenten’ hier aan uit gegeven? Who cares wie deze persoon is?

Zeker; het is een aardige excercitie in het in kaart brengen van het doen en laten van een twitteraar. En er zelfs iets aangetoond; Stef van der Ziel - volgens de schrijvers verantwoordelijk voor het account - zit in de Raad van Toezicht van RTV Noord én bekritiseerde een journalist van die omroep via zijn account. Dat ‘kan natuurlijk niet’, maar die connectie zie je pas na onderzoek en kan dus nooit het uitgangspunt zijn…

Is hier misschien stiekem sprake van een omgekeerd onderzoek? De twitteraar komt uit het Noorden, de regio waar verantwoordelijk journalist Peter Keizer zelf actief was. (Mede voor DvhN) Het artikel haalt nota bene aan dat de identiteit van de twitteraar al lang bekend was. Dan lijkt ‘datajournalistiek’ ineens wel een erg zwaar woord voor het kritiek leveren op iemand die je beter direct had kunnen aanspreken.

In ieder geval lijkt het opstarten van een onthullend onderzoek van de Publieke Omroep naar iemand met (toen) nog geen 5000 volgers me ook niet gezond.

pointer.kro-ncrv.nl • Deel

Lalala geld

Vaste medewerkers AD steunen freelance collega's met inzamelactie

Keihard nieuws leest u in deze nieuwsbrief, zo blijkt wel. De vaste medewerkers van de ADR krantjes haalden ruim 14.000 euro op. Zo las u al in deze nieuwsbrief, maar nu ook echt. Dus is het echt.

Wat je er van moet vinden.. (Het is overigens net iets meer dan 450 euro per gedupeerde collega) ..daar zijn de meningen niet eens heel erg over verdeeld. Ik herhaal mijn eigen woorden nog maar eens, want het is een mooi gebaar dat hopelijk verandering betekent, maar; “Ik kan niet ontkennen dat er toch ergens wat knaagt. Wellicht omschrijft men het zelf het beste als “terwijl A gebeurt ook B”.

www.villamedia.nl • Deel

Lalala

Een eindredacteur als instapfunctie

Enige ophef over een vacature bij de vrienden van NU.nl. 14 euro per uur voor een eindredactiefunctie van 16 uur per week. De ophef werd deels ingegeven door het feit dat NU het zelf een freelancefunctie noemt. (Zelfde met een openstaande Sportredactiefunctie.) Dat zou het wel erg bottom-of-the-barrel-scraping laag maken.

Het werk loopt echter via Young Capital en is dus, zoals dat bedrijf het zelf omschrijft, een ‘soort uitzendconstructie’. Dan zit je met dingetjes en extraatjes ineens rond de 2500 euro p/m voor een fulltime equivalent. Niet hoog, maar… niet gek voor een instapfunctie. Helaas: zeker voor de journalistiek.

Blijft over dat het als instapfunctie bedoelt is, zoals YC bevestigt. Terwijl eindredactie letterlijk om het controleren van andermans werk gaat. Zelfs als we daar puur een eindcheck in zien blijkt uit de praktijk dat het om een specialistisch werkje gaat waar de doorsnee journalist niet op toegerust is. Zeker; bij een website hoef je als eindredacteur nooit werken in te korten - of uit te breiden - maar we kijken dus toch wel naar weer een voorbeeld van hoe schamel functies binnen de journalistiek worden ingekleurd.

Dat NU ‘een uitzendconstructie’ verwart met ‘freelance’, verbaast mij verder niets.

www.youngcapital.nl • Deel

En verder lazen we...

Een artikel waarvan de titel aangeeft wat ik hierboven probeerde te duiden; “Crisis kweekt solidariteit tussen vast en freelance, maar eigenlijk moet het bedrijf dit oplossen”.

Los van de aanleiding van het hele VI debacle kreeg je de afgelopen maand de indruk dat Johan Derksen misschien wel gelijk met de constatering had dat het daarna niet zo netjes was gelopen. Genee vindt inmiddels zelf dat de ‘racisme-uitzending’ beter niet gemaakt had kunnen worden. Ik vind het in ieder geval niet zo gek dat Derksen zich leek te storen aan zijn belerende collega, die al die jaren ervoor er wel lekker bij had gezeten toen het blijkbaar allemaal wat te ver ging. “Ik was leider van het gesprek over racisme én presentator van Veronica Inside”, zegt Genee nog. En die spagaat had je als ervaren programmamaker natuurlijk mijlenver aan kunnen zien komen. Nodig dan Jort uit.

Een interessant fenomeen bij Google, dat er natuurlijk bij gebaat is dat er wat interessants te Googlen is. Het bedrijf gaat uitgevers betalen voor “content van hoge kwaliteit”.

Welke regels er op een redactie gelden over het blurren van verdachten zijn soms niet helemaal duidelijk. Soms zorgt een overactieve redacteur dan voor lachwekkende taferelen, die ‘formeel’ juist zijn. Een geblurrde rechtbanktekening had ik dan zelf nog niet eerder gezien…

De toekomstig leider van het CDA deelde ook nog wat opmerkelijke inzichten.

Wat metaal..

Deze van Tiamat mag de hele maand wel op repeat.