Allereerst zo'n aardigheidje waar veel media-discussies van de afgelopen tijd in samenkomen. In regiotitel De Stentor lazen we half december wel erg opmerkelijk nieuws: op het Dickensfestijn in Deventer zouden twee Bulgaren zijn opgepakt vanwege zogenaamd ‘contactloos zakkenrollen’. Wat dit bericht extra opmerkelijk maakt is het feit dat dit type zakkenrollen theoretisch mogelijk is, maar vanwege de omslachtigheid -zo ver bekend- nog nooit in de praktijk was waargenomen. Dat de politie -waarop De Stentor zich baseert- aangeeft dat er nu toch op deze manier mensen zijn gerold is dus uniek.

Het enige probleem: het hele voorval blijkt achteraf niet waar. Ondanks de voorbehouden in het originele artikel nam De Stentor de lezing van de politie in titel en lead wel over. Ook nadat bleek dat het hier een geval van ‘nepnieuws’ betrof zijn deze niet aangepast. Er is alleen een nieuw artikel en een update in het oude artikel geplaatst. De Stentor heeft met hun te snelle berichtgeving ten onrechte Bulgaren in verband gebracht met dit strafbare feit. Alle vragen die je zo kunt bedenken lijken me relevant:

Juist nu (regio)titels kunnen profiteren van schaalvoordelen en kennis uit een heel grote organisatie gaat het nog al eens fout. Nog steeds, zo je wilt. Het lijkt er op dat de centrale redactie nog niet uitgeëvolueerd is, want dit probleem kunnen we veel slimmer aanpakken.

Ga je als freelancer volgend jaar meer verdienen aan je huidige opdrachtgevers? Indexatie van tarieven is namelijk helemaal niet zo'n vreemde praktijk. Toch blijft het nogal eens liggen, zeker onder journalisten. De Coöperatie en de Auteursbond willen daar graag iets aan veranderen.

Met een voorbeeldbrief kun je direct aan de slag om jouw opdrachtgever te laten weten dat je in 2019 (ietsje) meer gaat rekenen.

Word je na zo'n mededeling toch wel weggelachen door de Mediahuizen van deze wereld? Dat is dan misschien nu net helemaal het probleem waar we mee zitten. En zo hoog zijn de uurtarieven voor veel redactiewerk nu al niet.. Daarom is het nodig dat freelancers sterker komen te staan, maar ook dat opdrachtgever en freelancer slimmen kunnen samenwerken.

Nu lijkt het er volgens mij nog vaak op dat een opdrachtgever een freelancer tegen uurtarief liever generieke opdrachten geeft. (Net zoals, misschien, een vaste medewerker.) Is dat wel handig? Een freelancer huur je het liefst in vanwege haar expertise, niet als een poppetje om op structurele basis vaste redactie-uren te vullen. Toch is de situatie nu vaak zo dat dit nu juist wél het geval is. Vul zelf maar in welke machtsmechanismen daar aan ten grondslag liggen. Én toch zou een centrale redactie nieuwe stijl veel gebaat zijn bij het aannemen van free agents met veel algemene of specialistische kennis. Dan schrijft een De Stentor ook geen domme dingen meer op, zeg maar.

Toegegeven, dit is er een voor de liefhebber. ‘De krenten in de pap’. Maar wie oplet zal hebben gezien dat AD experimenteert met, laten we zeggen, ‘mooier opgemaakte longreads’. Maar… die mogelijkheid bestaat eigenlijk niet zo in het gebruikte systeem. Tim Luimes viel op dat ze daarvoor de branded content optie gebruikten, misbruikten, zo u wilt. Een snelle oplossing, maar met de vreemde bijkomstigheid. Zo lazen we bij het artikel over ‘Pechtolds laatste kunstje’ van de gewaardeerde parlementair verslaggever Jan Hoedeman dat de inhoud is betaald door een adverteerder.

Helemaal onderin vinden we dan de “nee toch niet”: we lazen toch echt een ‘wel degelijk volledig tot stand gekomen door onafhankelijk journalistiek werk ’. Waarvan akte.

Krakkemikkig is het wel, maar AD experimenteert dus ook met speciale longreads. Blijft wel altijd de vraag hoeveel speciaals er op mobiel over blijft.