Dagelijkse gewoontes zijn een bijzonder iets. Veel dingen doen we onbewust, omdat het ons zo geleerd is of omdat we er ooit mee zijn begonnen en niet meer mee zijn opgehouden. Maar om een nieuwe gewoonte, iets dat moeite en tijd kost, aan te leren, moet je je echt inspannen. Je weet dat het je iets op kan leveren. Maar doorzetten is lastig.

Af en toe denk ik daarom vol weemoed terug aan de jaren dat ik iedere dag blogde. Het was de beste dagelijkse gewoonte die ik ooit heb gehad (en waar ik bewust voor koos. Tanden poetsen reken ik niet mee dus). En het leverde me ontzettend veel op.

Ik weet wel dat ik het zo weer op zou kunnen pakken. Maar het is me tot nu toe niet meer gelukt. Best jammer.

Ik heb nog steeds wel wat goede online (content) gewoontes. Deze nieuwsbrief is er 1 van. En ik probeer op vaste momenten dingen te plaatsen op LinkedIn, Instagram en in mijn Facebookgroep.

Maar een wekelijkse gewoonte of een tweewekelijkse gewoonte heeft toch niet echt hetzelfde effect, merk ik. Het blijft toch heel iets anders dan iedere dag bloggen, zoals ik 6 jaar lang deed.

Die periode kun je precies volgen als je naar mijn blogarchief kijkt. Ik begon in december 2011. En ik stopte in december 2017. Ik heb van de week even zitten tellen en ik kwam uit op zo'n 2000 blogs.

Mijn SEO ranking is sindsdien fantastisch. Maar wat het me verder opleverde is niet echt in cijfers uit te drukken. Het was een heerlijke creatieve gewoonte. Het enige goede aan stoppen was dat ik daarmee tijd kreeg om meer te doen op Instagram, LinkedIn en Facebook - en om een nieuwsbrief te starten. Maar verder mis ik het wel eens, dat dagelijkse blog.

Zelfs mijn pogingen om dan maar iedere dag een foto op Instagram plaatsen, liepen op niets uit. Ik ben het kwijt, die continuïteit. En ik weet niet precies waarom.

Iemand die ik ken, kunstenaar Marloes van Zoelen, lukt het wel. Niet door te bloggen, maar op Twitter. Ze tweet iedere dag haar #lichtpuntjes. Al zo lang ik haar ken - en nog langer, ontdekte ik toen ik het haar vroeg:

En als je haar vraagt wat het haar brengt, zegt ze dit:

Ik vind haar tweets altijd inspirerend. En het voelt alsof ik zo een beetje meekrijg van haar leven, ook als ik haar nauwelijks ‘spreek’. Ik kan me heel goed voorstellen dat zo'n online gewoonte haar helpt om haar leven richting te geven - de juiste.

Een van mijn favoriete dagelijkse online content creators is Anna-Maria. Ik ben niet helemaal objectief, geef ik toe, maar ik geniet van haar dagelijkse Instagram stories. Al jaren lang (sinds stories op Instagram kwamen?) plaatst ze die iedere dag. En niet alleen dat, ze geeft daarin haar dag een cijfer. Iedere dag.

Zo zie ik niet alleen iedere dag een beetje hoe haar dag was en kijk ik iedere dag een beetje mee in haar hoofd, het geeft me ook een idee van hoe het met haar gaat.

Als je gaat zoeken, kom je overal voorbeelden tegen van mensen die net als ik veel profijt hebben gehad van hun ‘online dagelijkse gewoonte’.

Zoals de kunstenaar die iedere dag digitale kunst ging maken en daar uiteindelijk tientallen miljoenen voor kreeg. Of de slimme wijnhandelaar die besloot te gaan vloggen en nu een internationaal marketingimperium heeft.

Echt, er zijn voorbeelden genoeg. Ik schreef er een paar voor je op:

Maar de winst of het geld, dat is voor mij niet het belangrijkste geweest van iedere dag bloggen.

Het belangrijkste was de lol, het creatieve proces, de overpeinzing en de voldoening die publiceren gaf - en natuurlijk de connecties die het opleverde met lezers.

Maar voor mij is het idee dat ik mijn telefoon of laptop niet in de buurt mag hebben een soort nachtmerrie. Want die telefoon of computer geven me het gevoel dat ik op ieder moment van alles kan gaan maken. Mijn computer is mijn creatieve outlet.

Als ik denk aan vakantie denk ik aan mijn laptop, waarmee ik kan opschrijven wat ik denk. Mijn telefoon, waar ik mee kan fotograferen wat ik zie en hoe ik het zie. Mijn Instagram account waar ik anderen kan volgen voor inspiratie. Mijn Twitter waar ik ieder moment van de dag of nacht ideeën kan opdoen. En mijn blog, dat mijn online speeltuin is en waar ik kan delen wat ik wil wanneer ik het wil en hoe ik het wil.

Iedere dag tweeten, Instagrammen, bloggen of vloggen is ook zo gaaf omdat het zo egalitair is (is dat het woord?): hele grote delen van de wereld hebben de mogelijkheid om mee te doen en hun idee te delen.

Het idee van WordPress was ooit ‘to democratize publishing’ en daar geloof ik nog steeds in.

Nu alleen nog DOEN! Ik ben er nog niet uit, wat mijn volgende online doel wordt. Maar op een dag, niet te lang van nu, ga ik weer met iets starten. Het is te leuk om niet te doen …