Toen de eerste lockdown begon kon ik niet meer naar de sportschool. Mijn dagelijkse krachttraining ruilde ik om voor een calisthenics-sessie in een buitengym.
De gym bevond zich aan een haventje in de stad, waar ik om 6:30 elke dag trainde.
De
harde muziek die normaal op stond voelde niet correct daar. Ik kocht de audioboek-versie van
The Martian, een boek van
Andy Weir. Fictie dus.
Even om het beeld te schetsen: ik trainde in mijn eentje, niemand om mij heen. We zitten in een onbekend scenario van een eerste lockdown. Het verhaal van een man die in zijn eentje op Mars gevangen zat was een goede spiegel van hoe ik mij voelde.
Het boek is briljant verteld. De humor is soms gortdroog en zo goed getimed dat je uit het niks begint met lachen. De les die ik daaruit haalde was dat ik mijn eigen grapjes niet ging mijden in mijn boek.
‘Net-niet’ boeken
Ik ben een moeilijke lezer. Ik doe liever dan ik lees. Het gevolg is dat ik een boek snel wegleg. En dan mag ik van mezelf niet een nieuw boek openen voordat het andere boek uit is. Stagnatie.
Hoe ik dat oplos? Extreem filteren. Ik lees alleen boeken waarvan ik weet dat ik ze wil uitlezen. Ik kijk naar de score van reviews, lees veel reviews en lees ook welke lessen mensen halen uit een boek.
Denk ik daarna: ik weet het nu wel, dan koop ik het boek niet.
Raak ik alleen maar enthousiaster? Dan weet ik dat dit een boek voor mij is.
Mijn visie: net-niet boeken zijn zonde van je tijd. Behalve als je doel ontspanning of tijd doden is.