Ik zal jullie niet vermoeien met cijfers en onderzoeken maar geloof me als ik zeg dat het heel heftig is om je als zwarte vrouw staande te houden en al helemaal in de VS. Niet alleen hebben zwarte vrouwen met seksisme en racisme te maken, ook binnen de eigen gemeenschap kan het navigeren van huidskleur, uiterlijk, economische onafhankelijkheid en carrière op heel veel weerstand en geweld stuiten. Ik ben al dagen aan het nadenken over de documentaire ‘On Record’ over de aantijgingen van seksueel geweld door hip-hop legende Russell Simmons. De film raakt op een subtiele manier een zeer heftig mechanisme aan. Wat is er in de nineties gebeurd, dat het ‘opeens’ zo acceptabel werd om zwarte vrouwen zo walgelijk te omschrijven en zelfs geweld tegen diezelfde vrouwen te propageren? Ga de bekende tracks van maar na in je eigen hoofd… Juist dat misogynoire genre hip hop heeft de stap naar mainstream weten te maken. Kopen witte mannelijke hip hop fans het liefst tracks waarin zwarte vrouwen worden misbruikt, vernederd en aangevallen? Met videoclips gecast met zo licht mogelijke modellen en westerse features…. Wat zegt het mondiale succes en verdienmodel van ‘gangster rap’ over de precaire positie van zwarte vrouwen?

Op een ander moment zal ik zeker hierop terugkomen en verder onderzoeken en uitdiepen. Deze editie legt de focus op de sociaal economische en maatschappelijke positie van zwarte vrouwen in de V.S. en de onbeschrijfelijke kracht en schoonheid die deze vrouwen ten toon spreiden. En dat met schandalig weinig steun en applaus.