Je kan wel bakken lucht je lichaam binnenzuigen, maar als je al die zuurstof verkwanselt aan rare bijbewegingen die niks doen voor je loopsnelheid - zoals het geval is bij de spaghetti noodle in dit
geniale filmpje - dan kan je een scherpe tijd wel vergeten. Het is zaak alleen dié spieren te gebruiken die nodig zijn voor de loopbeweging. Een efficiënte looptechniek levert dus ook een grote bijdrage aan je uithoudingsvermogen.
‘Het kan zo zijn dat iemand met een hoge VO2max en een slechte loopeconomie, minder goed presteert dan iemand met een wat lagere VO2max die heel efficiënt loopt,’ aldus Hulzebos.
Tot slot speelt lichaamsbouw en -samenstelling ook nog een rol. Weinig spiermassa in de kuiten, maar veel spieren in de heupen en het bekken - zoals je dat veel ziet bij Keniaanse marathonlopers - lijkt de winnende combinatie. De VO2max van Keniaanse en Ethiopische atleten is even hoog als die van Europese toppers, maar ze kunnen er vaak wel meer snelheid mee maken.
Je maximale zuurstofopname is deels genetisch bepaald, maar door te trainen kan je de waarde flink omhoog schroeven. En zelfs als je VO2max niet meer stijgt, is het nog mogelijk pr’s te lopen: door te werken aan een betere loopeconomie.
Waarom ik uiteindelijk zo'n goeie tijd liep? Zeg het maar. Wie weet is mijn VO2max stiekem een stuk hoger dan Garmin denkt. Of misschien ben ik gewoon een zuinige loper. Hoe dan ook, het is onzin om te denken dat je prestaties puur en alleen afhangen van die ene waarde. Bemoedigende gedachte toch?
Fijne dag!
Mariska van Sprundel
