Wat betreft de metingen van Garmin: die zijn over het algemeen vrij accuraat. Het horloge berekent het maximale zuurstofopnamevermogen op basis van hartslag -en snelheidsdata, zoals ingenieurs Ron van Megen en Hans van Dijk uitleggen in
dit stuk op ProRun. De twee komen, na wat gereken en gespit in de algoritmes van Garmin, tot de conclusie dat je horloge een realistische waarde van de VO2max geeft. Bij auteur Hans ook. Zijn VO2max zoals bepaald tijdens een inspanningstest, komt overeen met de waarde die Garmin aangeeft (op sommige dagen is het één punt meer of minder).
Voor een betrouwbare waarde moet je wél zeker weten dat je sporthorloge de hartslag goed registreert. Zit een horloge bijvoorbeeld te los om de pols, dan is de registratie minder betrouwbaar. ‘Meet het horloge een hogere hartslag dan je werkelijk hebt? Dan schat hij de intensiteit van de inspanning bij gelijk blijvende snelheid ook hoger in’, legt Bernard uit. ‘Dat wordt dan omgerekend in een lagere VO2max. Bij uitschieters poogt het horloge daar wat mee te doen, maar bij consistent verkeerd gemeten hartslagwaardes gaat het toch echt verkeerd.’
Duidelijk. Je VO2max kan dalen ondanks training, zowel door fysiologische redenen als door meetfouten van je sporthorloge.
Tot slot een verwijzing naar een eerdere post over
waarom je je niet blind moet staren op je VO2max. De waarde mag dan een populaire indicatie zijn van je aerobe uithoudingsvermogen, het is ook weer niet zo'n ijzersterke voorspeller voor prestaties als je denkt.
Fijne dag nog!
Mariska van Sprundel