Met een glas halfvolle Chocomel van 250 ml krijg je 8 gram eiwit, 4 gram vet, 0,27 gram zout en 29 gram suiker binnen (dat zijn ongeveer 7 suikerklontjes).

Klinkt als héél véél suiker. Ik vroeg het na bij sportdiëtist Janneke Pieterson van Sportkeuken, die mij begeleidde tijdens m'n marathontraining. “Door de verhouding in eiwitten en koolhydraten is chocolademelk een populaire hersteldrank geworden”, zegt ze. “Die verhouding is idealiter 1:3. In een glas van deze chocomel zit 8 gram eiwit en 29 gram suiker, dat is dus best goed. 24 gram suiker zou ideaal zijn.”

Janneke wijst er wel op dat je na een fikse training 20 gram eiwit wil binnenkrijgen. “Reken maar uit hoeveel chocolademelk je dan moet drinken…” Juist, meer dan een halve liter. In dat geval klok je achteloos 14 klontjes suiker achterover.

Om snel glycogeen aan te vullen zijn snelle suikers, zoals in chocomel, beter dan de complexere koolhydraten in bijvoorbeeld een volkoren boterham, volgens Janneke. “Maar er zijn gezondere opties dan chocomel. Denk aan een halve liter halfvolle melk met een banaan en een appel. Met fruit krijg je die snelle suikers ook binnen, plus vitamines.”

Als puntje bij paaltje komt is chocolademelk vooral handig voor atleten die bijvoorbeeld meedoen aan meerdaagse evenementen. Stel je voor: je loopt dagen achter elkaar hard, hebt tussendoor kort de tijd hebt om vocht en energie aan te vullen. En de trek wil niet direct komen na je race. Als je bijna over je nek gaat bij de gedachte aan vast voedsel, is chocolademelk een uitkomst. Studies laten zien dat chocolademelk net zo goed is, of zelfs iets beter, dan andere hersteldranken met koolhydraten en eiwitten.

Laten we eerlijk wezen. Voor de meeste hardlopers is de haast niet zo groot. Een glycogeenvoorraad die wat langzamer volstroomt is geen ramp als je morgen een rustdag hebt.

Nog een nuchter advies van Janneke: “Chocolademelk is ook gewoon lekker. Als je het dan toch drinkt, doe het dan maar na de sport. ”

Tot slot een korte recap van m'n testloop van afgelopen weekend, die ik wilde lopen zonder overheersende gevoelens aan opgeven. Hoe dat ging? Ik stond wederom met een gezonde dosis angst aan de start. Maar dit keer ging het beter. Minder belemmerende gedachten aan de meters die nog voor me lagen. Meer focus op het hier en nu, op de beweging van m'n armen, het jasje van m'n haas waarop de letters van sommige woorden ontbraken. Ik ben trots op m'n tijd, maar misschien nog wel trotser op de verbetering in mentaliteit.

Fijne dag!

Mariska van Sprundel

Auteur Alles wat je wilt weten over hardlopen en Missie marathon