Tydzień NaWschodzie #9: Dzień Zwycięstwa, łukaszenkowskie zabezpieczenia i niedobitki nazistowskich oprawców.

Minął kolejny tydzień, a w zasadzie dwa tygodnie od czasu, gdy na Państwa biurkach i w skrzynkach pocztowych zawitał “Tydzień na Wschodzie”. Majówkowa przerwa, chociaż mizerna swoją długością, przyczyniła się do pójścia redakcji w niejaką rozsypkę.

Sekcja białoruska kompletnie wyłączyła się z działań, w ostatnim momencie reflektując się jedynie i opisując polskie wyjaśnienia w sprawie incydentu z naruszeniem białoruskiej przestrzeni powietrznej.

Sekcja ukraińska też popadła w swoisty marazm, ale tutaj można im wybaczyć, bo wzięli się za intensywne analizowanie źródeł. Sprawę utrudnia również niewielka liczba ukraińskojęzycznych redaktorów, co utrudnia nieco śledzenie poczynań prezydenta Zełeńskiego i wydarzeń z tego pięknego kraju.

Sekcja rosyjska pozostała ostatnią nadzieją redakcji, chociaż ich uwagę skupiała się przeważnie na jakiejś wykreślance muzycznej prowadzonej na jednej z grup na Facebooku. Stracili nią zainteresowanie, gdy w półfinałach przegrała ukochana przez nich Otava Yo. Od tamtego momentu siedzieli naburmuszeni w swoim kącie i pomrukiwali Timonię.

Nic tak jednak nie rozbudza zainteresowania wszystkich entuzjastów wschodu jak parada z okazji Dnia Zwycięstwa. Wzrok wszystkich zwrócił się w kierunku Placu Czerwonego, uszy nasłuchiwały groźnych słów, którymi niechybnie rzuci rosyjski przywódca, a oczy wypatrywały najnowszej techniki zbrojeniowej.