Mogelijk hebben Lieven en ik ooit samen in de les gezeten toen we elkaar nog niet kenden—ik zou dat eens moeten checken bij hem.

Precies twintig jaar geleden studeerde ik biologie en hij had zich laten verleiden tot natuurkunde. De kans bestaat dat we, wellicht voor Algemene Chemie, met vele honderden andere eerstejaarsstudenten samengepropt zaten in een van de mega-auditoria van de Ledeganck, de oudste wetenschapscampus van de Universiteit Gent.

We hebben allebei onze studie niet afgewerkt.

Na een halfjaar biologie wist ik al: ik heb geen goesting om mijn energie te steken in wiskunde, scheikunde, geologie en natuurkunde—want die vakken kregen wij dus ook. Voor eencelligen en planten voelde ik evenzeer weinig genegenheid. De practica waarop we dode beesten mochten opensnijden, waren nog plezant, maar eigenlijk was er slechts één vak dat mij echt boeide: filosofie. Dat kregen we van de geweldige Jean Paul Van Bendegem.

Het was het enige vak waarvoor ik dat jaar slaagde.

Het jaar nadien koos ik voor Germaanse. Want ik wilde schrijven, schrijven, schrijven.

Dat schrijven deed ik vooral op de redactie van het studentenblad Schamper, in een kelder die zich op een steenworp van de Blandijn bevond, het bolwerk van de humane wetenschappen. In de Germaanse had ik véél minder les dan in de biologie en dan nog slaagde ik er meestal niet in om me los te wrikken van mijn toetsenbord en me effectief richting unief te slepen. (Wat me niet heeft tegengehouden om dat diploma uiteindelijk wel te halen.)

Geestig: Lieven onthulde onlangs dat hij als student verschillende lezersbrieven naar Schamper heeft gestuurd, maar in mijn archief heb ik er geen één teruggevonden die gepubliceerd is geraakt. (Wat hem overigens oplucht.)

Lieven was een veel betere student dan ik. Hij geraakte tot in het laatste jaar van de fysica—en toen kreeg hij het aanbod om met Neveneffecten televisie te maken en zo'n kans grijpt ge nu eenmaal.

In zijn studentenjaren was hij al bezig met comedy en dat doet hij nu nog altijd, naast zijn televisiewerk.

De show waarmee hij sinds een jaar door Vlaanderen en Nederland toert, gaat over DNA.

Biologie, jawel!

Het is géén lange uiteenzetting over DNA geworden. Het is een even grappige als hallucinante blik op wat er vandaag mogelijk is in de menselijke genetica, wat er morgen mogelijk zal zijn en welke gevolgen dat zal hebben.

Er lopen niet veel wetenschapscomedians rond, maar Lieven mag zich rekenen tot de top—als hij al niet gewoon de top ís. Hij heeft zich uitstekend geïnformeerd en al die informatie brengt hij helder en gevat op het podium. En zoals dat past bij de beste comedy is het allemaal zo vrijblijvend niet als het soms klinkt. Terwijl ge nog schuddebuikt van het lachen voelt ge al een koude hand over uw ruggengraat glijden.

Hieronder een fragmentje uit zijn show over een van de zotte dingen die vandaag al mogelijk zijn:

Zelfs schijnbaar onschuldige DNA-tests brengen heel pijnlijke verhalen met zich mee. Twee vrouwen die op bejaarde leeftijd ontdekken dat ze als baby werden verwisseld? Yep, die dingen gebeuren nu.

Of een andere schrijnende anekdote: een jongeman laat zijn DNA testen en achterhaalt dat hij een halfzus heeft. Het meisje dat al een jaar zijn lief is.

Die dingen gaan we ook hier almaar vaker horen als de DNA-test ingeburgerd geraakt.

Het gaat zo snel dat er iedere dag—letterlijk iedere dag—nieuws verschijnt dat te maken heeft met DNA-onderzoek. Vandaag ook weer: ‘Honderden Duitsers leveren DNA-staal om 23 jaar oude “cold case” op te lossen’.

Met zijn DNA-show schudt Lieven ons wakker: ‘Hela, er staat van alles te gebeuren, wilt ge daar weleens nu onmiddellijk over beginnen na te denken?!’

In het NTGent bracht hij gisteravond de XL-versie van zijn show op de planken, speciaal voor de Dag van de Wetenschap (hier een verslagje op HLN.be). Tot zijn grote vreugde zat de zaal vol nerds.

Tot mijn grote vreugde lag het boek daar dat we de voorbije maanden samen hebben geschreven:

Verdomme, wat ben ik daar tevreden over! Zo tevreden dat ik u aanraad op deze link te klikken om het te bestellen.

Voor het boek vertrokken we van de show, maar doken we nog eens veel dieper in allerlei onderwerpen.

Het is een dolle trip door de menselijke genetica geworden, zonder dat we u lastigvallen met alle technische details die dagelijkse kost zijn voor genetici.

Los van alle nieuwe technologieën blijft het ook verbazen hoe ingenieus het menselijk lichaam marcheert. Ge zoudt het niet zeggen als ge naar uw lijf kijkt, maar in elke cel is het een drukte van jewelste. Zeker als een cel op splitsen staat, is zelfs de Gentse Korenmarkt op een zaterdagnamiddag er niets bij.

Om al een idee te krijgen van het boek kunt ge het interview lezen dat Eline Delrue, een mij niet onbekende journaliste van De Morgen, van Lieven afnam:

Lieven gaat nog vele maanden op tournee met zijn show, tot in mei. Ik durf u zeer sterk aan te bevelen om eens te gaan kijken.

Een waarschuwing: als ge gaat kijken en ge hebt het boek nog niet gekocht, dan gaat ge dat onmiddellijk na de show willen doen. Zorg dus dat ge gepast geld mee hebt.

Hier de tourdata, zodat ge alvast uw zitje kunt reserveren:

Overigens verzorgt Lieven samen met andere welbespraakte nerds een populaire podcast: Nerdland Maandoverzicht. Als ge ook maar een béétje in wetenschap geïnteresseerd zijt, gaat ge u daarmee amuseren.

Hier kunt ge kiezen hoe ge daarnaar wilt luisteren:

Tot zeer binnenkort, want vóór het jaar om zal zijn, heb ik nog een boek aan te kondigen—mogelijk ben ik erfelijk belast met een zekere schrijfdrang.